Baśń o wyspie i jej mieszkańcach |

To warto przeczytać !

Dawno, dawno temu, na oceanie istniała wyspa, którą zamieszkiwały emocje, pragnienia i ludzkie cechy : Bogactwo, Duma, Smutek, Dowcip. A wszystkich razem łączyła Miłość.

Pewnego dnia mieszkańcy wyspy dowiedzieli się, że niedługo wyspa zatonie. Przygotowali swoje statki do wypłynięcia w morze, aby na zawsze opuścić wyspę. Tylko Miłość postanowiła trwać do ostatniej chwili, by pomóc wszystkim załadować się na statki. Gdy pozostał jedynie maleńki skrawek lądu, Miłość poprosiła o pomoc. Pierwsze podpłynęło Bogactwo na swoim luksusowym jachcie.

Miłość zapytała: – Bogactwo, czy możesz mnie uratować ? Niestety nie. Pokład mam pełen złota, srebra i innych kosztowności. Nie ma pośród nich miejsca dla ciebie – odpowiedziało Bogactwo. Druga podpłynęła Duma ze swoim ogromnym Czteromasztowcem. Dumo, zabierz mnie ze sobą ! – poprosiła Miłość. Niestety nie mogę cię wziąć ! Na moim statku wszystko jest uporządkowane, a ty mogłabyś mi to popsuć. Zresztą sama widzisz, że wcale nie pasujesz do mojego wytwornego Czteromasztowca – odpowiedziała Duma i z dumą podniosła piękne żagle. Na zbutwiałej łódce podpłynął Smutek. – Smutku, zabierz mnie ze sobą ! – poprosiła Miłość. Och, Miłość, ale ja jestem tak bardzo smutny, że wolę pozostać sam. Nie chcę twojego towarzystwa – odrzekł Smutek i smutnie powiosłował w dal. Dowcip przepłynął obok Miłości nie zauważając jej. Był bowiem tak rozbawiony, że nie usłyszał nawet wołania o pomoc.

Wydawało się, że Miłość zginie na zawsze w głębinach oceanu. Nagle Miłość usłyszała: – Chodź ! Zabiorę cię ze sobą – powiedział nieznajomy starzec. Miłość była tak szczęśliwa i wdzięczna za uratowanie jej, że zapomniała zapytać, kim jest jej wybawca. Miłość zapragnęła dowiedzieć się, kim był ów tajemniczy starzec. Zwróciła się o poradę do Mądrości. Powiedz mi proszę, kto mnie uratował ? To był Czas – odpowiedziała Mądrość. Czas ? – zdziwiła się Miłość. Dlaczego właśnie jemu zależało i mi pomógł ? Bo tylko Czas rozumie, jak ważnym uczuciem w życiu każdego człowieka jest Miłość – odrzekła Mądrość.

„Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą, zostają po nich buty i telefon głuchy” ! Ks. Twardowski Ta bajka krąży wśród odbiorców poczty elektronicznej. Jeśli kiedyś wróci do Ciebie ta baśń, dowiesz się, że posiadasz krąg przyjaciół, którzy nigdy nie są na tyle zajęci, by nie mieć czasu na miłość dla Ciebie.