Pomiędzy Bogiem i nami… nieustająca wzajemność: Bóg mnie kocha, ja kocham Boga, kochamy się; a jeśli smutne wypadki w moim życiu doprowadzą mnie do zdrady mojej przyjaźni z Bogiem, nie mogę mimo to wątpić w niezawodną przyjaźń Boga.

Jacques Loew

Jednym z tytułów, które nosi Syn Boży, jest imię: Baranek Boży. Wywodzi się ono z Pisma Świętego. Prorok Izajasz przepowiadał: „Jak baranek na rzeź prowadzony, jak owca niema wobec strzygących ją, tak On nie otworzył ust swoich” (Iz 53, 7). Jan Chrzciciel wskazał na Jezusa, mówiąc: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata” (J 1, 29).

Baranek przeznaczony dla Boga to paschalny baranek Żydów, który spożywany przez wspólnoty rodzinne lub grono znajomych miał przypominać cudowne ocalenie ich przodków z niewoli egipskiej. Baranek nosił więc w sobie znaki wielu czasów. Przez Niego przeszłość stawała obok teraźniejszości. Baranka spożywano z wielkim szacunkiem, jako pokarm wyjątkowy i święty, przypominający wszystkie dzieła Boga, które uczynił On dla wybawienia ludzi z niewoli.

Jezus Chrystus przejął całą tradycję i religijną rzeczywistość, jak wytworzyła się wokół baranka paschalnego. Sam stał się Barankiem. W dzień Paschy żydowskiej zebrał apostołów w Wieczerniku, przygotował ucztę, a w miejsce spożywania baranka podał zgromadzonym Ciało i Krew swoją pod postaciami chleba i wina. Odtąd, zgodnie z Jego poleceniem, powtarzamy to w czasie Eucharystii. Możemy zebrać się wokół stołu ołtarza i przyjmować chleb i wino – Ciało i Krew. Czas jakby się zatrzymał. Ten sam, żywy, obecny w Eucharystii Jezus gromadzi nas, naucza, podaje swój Pokarm do spożycia. Każda Msza święta jest żywą pamiątką tamtej wieczernikowej modlitwy. Stół ołtarza jest jednocześnie zapowiedzią naszej przyszłej uczty z Bogiem. Wielokrotnie szczęśliwość wieczna przedstawiona jest jako jako uczta z Bogiem i Jego gośćmi. Msza święta to przedsmak uczty niebieskiej. To jednocześnie uczta z tymi, którzy są zbawieni. Maryja też zasiada do tego stołu, jest pośród zgromadzonych. A Gospodarz – Baranek Boży odbiera chwałę wszystkich: „Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo” (Ap 5, 12). Wszyscy radują się zwycięstwem Chrystusa nad grzechem, śmiercią, szatanem. A ci, którzy żyją na ziemi i narażeni są jeszcze na grzechy i upadki, proszą Baranka o przebaczenie win, wysłuchanie próśb, o zmiłowanie. Aby radość wszystkich mogła być pełna.

MSZA ŚWIĘTA

(fragment)

AGNUS DEI

Baranku Boży, coś wyrwał od zguby,
Świat zarażony grzechami,
Racz przyjąć nasze modlitwy i śluby,
Okaż Twą litość nad nami.

Dość długo nieszczęść dźwigaliśmy brzemię
w trudach, niedoli i znoju;
Z górnego nieba zwróć oko na ziemię,
Daj jej odetchnąć w pokoju.
Daj nam odetchnąć w pokoju.

Franciszek Wężyk (1785-1862)