Matko-Dziewico! – czczą Ciebie
I ludzie grzeszni na ziemi.
I święci Pańscy na niebie:
Tyś najświętsza między nami!
Twa pomoc dzielna,
I z każdą dobą
Wszyscy wołają:
„Zdrowaś, Maryjo!
Tyś łaski pełna;
Pan z Tobą!”
Jak w bladych gwiazdek koronie
Zaranna gwiazda blask leje,
Tak w dziewic wybranych gronie
Twoja niewinność jaśnieje.
Maryjo! Panna nazwana,
Twe imię piekło zwycięża:
Gdyż pierwszych ludzi nadzieje
Wypełnić – byłaś wybrana,
I zdeptałaś głowę węża!
O Perło Syjona!
Wołamy ze łzami,
„Tyś błogosławiona
Między niewiastami!”
Bóg chcąc spełnić przyrzeczenie
Rodzicom naszym nadane,
Rzucił na ziemię spojrzenie
I Twe łono nieskalane
Wybrał sobie na mieszkanie.
Nad wszystkich wyniesionaś była!
Spełniła się tajemnica
Niezmierzona, niepojęta!
Duchem Świętym – Dziewica
Była poczęta!
I Boga-Człeka zrodziła!
Apollo Nałęcz-Korzeniowski
(1820-1869)
