W dzisiejszym świecie często zapominamy, że podstawowym powołaniem każdego chrześcijanina jest dążenie do świętości. Zamiast tego świat proponuje nam zdobywanie wartości czysto ludzkich, takich jak bogata osobowość, życiowe spełnienie, czy wartościowe relacje. Doskonałość chrześcijańska nie wyklucza posiadania tych cech, wręcz przeciwnie, są one jej integralną częścią, ale równocześnie nie mogą stać się celem samym w sobie. Pewna wiodąca gazeta w Kalkucie opublikowała niedawno artykuł na temat zagrożeń cywilizacyjnych naszej planety, napisany przez znanego profesora (dodajmy, że nie teologa), który stwierdził bezskuteczność ochrony środowiska przez jakiekolwiek prawo. Jego zdaniem jedynie osobiste dążenie do świętości poszczególnych członków społeczeństwa może coś zmienić: „Świętość stanowi jedyną skuteczną terapię”. Dążenie do doskonałości jest wypełnieniem zalecenia Chrystusa, który powiedział: „Bądźcie doskonali, jak doskonały jest wasz Ojciec Niebieski” (Mt 5, 48). Chrystus nie głosił dwupoziomowej moralności: jedne przykazania dla zwykłych ludzi, inne dla elity. Wszyscy jednakowo są wezwani do osiągnięcia szczytu. Potwierdza to św. Paweł: „Wolą Bożą jest wasze uświęcenie” (1 Tes 4, 3), oraz: „Bóg wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego Obliczem” (Ef 1, 4).
