Twe życie, Józefie święty,
Przeszło w ciszy i skromności,
Lecz zdobił je niepojęty
Czar Chrystusowej piękności!
Nieraz Syn Boży z radością
Podlega rozkazom Twoim,
A Ty Go darzysz miłością
I tulisz na sercu swoim!
Jak Ty w samotności, w cieniu,
Służyć chcemy najgoręcej
Matce Bożej w uniżeniu
I Dzieciątku, ach, nic więcej!
Matka Teresa wybrana
Mówi, że zawsze do Ciebie
Szła ufna, i wspomagana
Bywała w każdej potrzebie.
Gdy skończy się ziemska droga,
Ujrzymy Cię, Opiekunie,
Z Maryją u stóp Stwórcy Boga,
W niebiańskich płomieni łunie.
A życia Twego historię,
Nie znaną śmiertelnym zgoła
I czynów Twych jasnych glorię
Uczcimy wśród Świętych koła.
Św. Teresa od Dzieciątka Jezus, (Pisma, t. II. Kraków 1971, s. 61-62)