W oczekiwaniu na beatyfikację

W oczekiwaniu na Beatyfikację Prymasa Tysiąclecia

Dodaj komentarz

“Takiego Ojca, Pasterza i Prymasa, Bóg daje nam raz na 1000 lat”! (Jan Paweł II)
https://www.youtube.com/watch?v=MWZ4uYZcRhY

 

Podczas trwania uroczystości patronalnych ku czci św. Wojciecha w Gnieźnie, 28 kwietnia 2001 roku odbyła się sesja z okazji 100-lecia urodzin Sługi Bożego Stefana kard. Wyszyńskiego. Prymasowskie Gniezno w ten sposób pragnęło uczcić i złożyć hołd temu, który przewodził narodowi polskiemu i archidiecezji gnieźnieńskiej przez ponad 33 lata, jako świadek Chrystusowej Ewangelii, niezłomny Pasterz, sługa Kościoła w najtrudniejszych czasach stalinizmu i komunizmu w Polsce.

Na sesji referat o działalności kard. Stefana Wyszyńskiego jako arcybiskupa gnieźnieńskiego i Prymasa Polski wygłosił prorektor KUL ks. prof. dr hab. Stanisław Wilk. Po śmierci kard. Augusta Hlonda, abp. gnieźnieńskiego i warszawskiego, Prymasa Polski, Kościół w Polsce potrzebował następcy na miarę nadchodzących czasów. Miał to być “człowiek, który w zmienionej rzeczywistości politycznej, jakże różnej od sytuacji przedwojennej, będzie inspirował i rozwijał jej różnorodną działalność.
Potrzebował Kościół męża Bożego, łączącego w sobie umiłowanie Ojczyzny i kontemplacji z trzeźwą oceną rzeczywistości. Człowieka zdolnego do prowadzenia dialogu, a jednocześnie nieustępliwego co do istotnych wartości i praw Kościoła” – tak scharakteryzował postać Prymasa Polski ks. prof. Stanisław Wilk.
Takim człowiekiem okazał się właśnie młody, 47-letni bp Stefan Wyszyński, ordynariusz lubelski.
Kiedy 2 lutego 1948 r. objął rządy w archidiecezji gnieźnieńskiej i przybył do Gniezna, zapewniał, że będzie zwiastunem Dobrej Nowiny, by głosić miłość, pokój i dobro.
Podkreślał, że nie jest politykiem, ale jest apostołem Jezusa Chrystusa.                                                                                                         “Zadaniem moim jest chrzcić, bierzmować, konsekrować, święcić, ofiarować, nauczać.
Niosę wam światło Chrystusowe i wołam do wszystkich, do was kapłani i do was świadków wiary: pomóżcie mi wydźwignąć dom nasz, pochodnię Bożą, aby świeciła wszystkim, którzy są w domu” – Prelegent przypomniał słowa kard. Stefana Wyszyńskiego.

Arcybiskupa Gnieźnieńskiego czekały niełatwe zadania, tym bardziej, że był ordynariuszem dwóch diecezji i Prymasem Polski. Ksiądz Profesor podkreślił także troskę Prymasa Wyszyńskiego o duchowieństwo, o rozwój życia duchowego w archidiecezji, “troszcząc się o budzenie nowych powołań kapłańskich i zakonnych. Duchowieństwo parafialne zachęcał, aby swym zaangażowaniem duszpasterskim nie zapominało o pogłębianiu wiary, o pielęgnowaniu życia duchowego”.

O działalności Księdza Prymasa można by mówić wiele.
” Takiego Ojca, Pasterza i Prymasa Bóg daje raz na 1000 lat” – słowa Ojca Św. Jana Pawła II, (odczytane przez kard. Fr. Macharskiego) na pogrzebie Sługi Bożego, są potwierdzeniem, że Stefan kard. Wyszyński trwale wpisał się w historię Kościoła w Polsce i w dzieje narodu polskiego.

Pani Anna pierwszy raz spotkała kard. Wyszyńskiego, kiedy miała 9 lat. Było to podczas bierzmowania. Po skończeniu studiów zaczęła pracę w Sekretariacie Prymasa Polski na ul. Miodowej w Warszawie.

“Przez 12 lat patrzyłam na życie tego wielkiego Człowieka. Jak on to wielkie zadanie realizował, jak pracował. Miał ogromny ład w pracy. Na biurku zawsze były teczki: Gniezno, Warszawa, sprawy personalne, Kościół-państwo. Przechodził od jednej pracy do drugiej. Wierny był swojej pracy, punktom, które zapisał, jako kleryk.
Wśród dziesięciu punktów kilka dotyczyło pracy:
1. Żyj bez hałasu.
2. Czyń wiele, lecz bez gorączki, spokojnie.
3. Pracuj systematycznie.
4. Unikaj marzycielstwa. Nie myśl o przyszłości, to rzecz Boga.
5. Nie trać czasu, gdyż on do ciebie nie należy.
6. Życie jest celowe, a więc i każda w nim chwila.
7. Módl się”.
Kard. Stefan Wyszyński bezgranicznie ufał Matce Bożej. Zwracał się do Niej jak do osoby żyjącej, jak do własnej matki. Wiele czasu spędzał na modlitwie do Maryi. Oprócz pracy i modlitwy w życiu Prymasa Tysiąclecia był czas na odpoczynek i spotkania z drugim człowiekiem.
Odpoczynek to przede wszystkim spacer, lektura.
Spotykając ludzi “każdemu chciał powiedzieć: Bóg zwycięży.
Nie martw się. Życie ma sens. I tak ostatnie słowo należy do Boga”.

Był to człowiek wielkiego serca. “Każdy stawał się dla niego kimś ważnym” – tak wspomina Księdza Kardynała pani dr Anna Rastawicka.

Sesji towarzyszyła wystawa poświęcona Kardynałowi Wyszyńskiemu.
Umieszczone cytaty z wypowiedzi i zdjęcia Prymasa Tysiąclecia uzupełniały obraz życia przedstawiony przez ks. prof. Stanisława Wilka i dr Annę Rastawicką.

Joanna Dolna
“Niedziela”, nr 20/2001

Pielgrzymka

ZAPROSILI MARYJĘ DO ARCHIDIECEZJI GNIEŹNIEŃSKIEJ

Dodaj komentarz

 

Archidiecezjalna pielgrzymka na Jasną Górę, której celem było zaproszenie do archidiecezji gnieźnieńskiej Matki Bożej w kopii Jej cudownego Wizerunku, odbyła się w niedzielę, 6 października. Obraz Nawiedzenia będzie peregrynował po parafiach, klasztorach i domach zakonnych arch. gnieźnieńskiej od października 2020 do sierpnia 2021 roku. Na nocne czuwanie do częstochowskiego sanktuarium przybyło ponad 2 tys. wiernych, a także ponad 50 księży na czele z Prymasem Polski abp. Wojciechem Polakiem, metropolitą gnieźnieńskim.

„Przybyliśmy tu na Jasną Górę, żeby w ten sposób rozpocząć to duchowe przygotowanie do pielgrzymowania Maryi – podkreśla abp Wojciech Polak – Najważniejsze nie jest tylko to symboliczne przybycie, że tu jesteśmy na rok przed rozpoczęciem nawiedzenia, ale że właśnie wchodzimy w to bezpośrednie duchowe przygotowanie. Z Jasnej Góry zabierzemy światło. Tutaj zapalimy jasnogórską świecę, która później zapłonie w naszej katedrze, a potem rozejdzie się po całej naszej archidiecezji, po wszystkich parafiach, i w każdą pierwszą niedzielę miesiąca będziemy przeżywali duchowe, nowennowe przygotowanie do spotkania z Matką Bożą”.

„Dokładnie za rok, 3 października 2020 r., rozpoczyna się nawiedzenie Cudownego Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej – wyjaśnia ks. Jakub Dębiec, przewodniczący Wydziału Duszpasterskiego Kurii Metropolitalnej w Gnieźnie – Matka Boża przybędzie do naszej archidiecezji w znaku tego świętego obrazu. Przybyliśmy tu, aby Ją uroczyście zaprosić”.

„Przygotowania do tego wydarzenia są wielorakie – opowiada ks. Dębiec – Pierwsze są oczywiście na etapie parafialnym, czyli każda parafia będzie się przygotowywała przez misje czy rekolekcje tak, aby w rozmodlonym duchu Matkę Bożą przyjąć. Przygotowujemy się także przez rekolekcje kapłańskie, wszyscy księża będą odbywać te rekolekcje pod duchowym kierunkiem ojców paulinów z Jasnej Góry. I także poprzez nowennę, którą rozpoczniemy w styczniu, która będzie trwała do września włącznie, co miesiąc w pierwszą sobotę miesiąca, a i niedziela po niej będzie tym dniem szczególnej modlitwy, więzi z Jasną Górą i oczekiwaniem na Matkę Najświętsza w Gnieźnie”.

Obraz z wizerunkiem Matki Bożej Jasnogórskiej po archidiecezji gnieźnieńskiej peregrynować będzie po raz drugi. Pierwsze nawiedzenie tej archidiecezji miało miejsce ponad 40 lat temu.

„Ostatni raz, 40 lat temu, kiedy Ojciec Święty Jan Paweł II przybył do Gniezna podczas swojej pierwszej pielgrzymki, przypomniał nam, że od 20 lat to pielgrzymowanie Maryi się odbywa, że Maryja jest właśnie w Gnieźnie, jest razem z nim na tym pielgrzymim szlaku, i że kończy to pielgrzymowanie w archidiecezji gnieźnieńskiej – był to rok 1978-1979 – przypomina ks. Prymas – A teraz oczekujemy na Nią po raz drugi, bo rzeczywiście są nowe czasy, są nowi ludzie, są nowe pokolenia, które nawet już nie pamiętają tego pierwszego pielgrzymowania. W mojej pamięci jest też ono w takich wspomnieniach dorastającego nastolatka, więc nie pamiętam już zbyt szczegółowo, jak to przed 40-tu laty było. Chcemy teraz przede wszystkim otworzyć nasze serca na tą nowinę, którą Maryja nam przynosi”.

„Prosimy o modlitwę za nas, abyśmy mogli dobrze się przygotować do tego właśnie nawiedzenia Maryi” – prosi abp Polak.

Spotkanie na Jasnej Górze rozpoczęło się o godzinie 19.00 konferencją tematyczną. O 21.00 pielgrzymi wzięli udział w Apelu Jasnogórskim pod przewodnictwem Prymasa Polski abpa Wojciecha Polaka, metropolity gnieźnieńskiego. W czasie Apelu zapalona została świeca, która przez cały czas trwania peregrynacji płonąć będzie w Kaplicy Matki Bożej Częstochowskiej w Katedrze Gnieźnieńskiej, gdzie w ołtarzu znajduje się jedna z najstarszych i najcenniejszych kopii jasnogórskiej ikony.

Po Apelu, ok. godziny 21.30, rozpoczęło się czuwanie z rozważaniami różańcowymi, prowadzone przez pielgrzymów z poszczególnych rejonów: gnieźnieńskiego, inowrocławskiego, wągrowieckiego i wrzesińskiego. Czuwanie trwało do północy, kiedy rozpoczęła się Msza św. pod przewodnictwem i z homilią Prymasa Polski abpa Wojciecha Polaka. Pielgrzymka zakończyła się ok. godziny 1.30. Grupy, które pozostały na Jasnej Górze do poniedziałku, 7 października, mogły wziąć udział w nabożeństwie Drogi Krzyżowej na Wałach i Mszy św. w Kaplicy Cudownego Obrazu.

Peregrynacja kopii Cudownego Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej po archidiecezji gnieźnieńskiej rozpocznie się 3 października 2020 roku w parafii pw. Zwiastowania NMP w Inowrocławiu. Poprzedzi ją 9-miesięczna nowenna, która trwać będzie w parafiach od grudnia tego roku do września 2020 roku. W ramach parafialnego oczekiwania we wspólnotach odbędą się też rekolekcje lub misje święte bezpośrednio przed przybyciem Obrazu. W każdej ze wspólnot będzie on gościć jeden dzień. Szczegółowy harmonogram wizyt dostępny będzie na stronie www.archidiecezja.pl.

Peregrynacja zakończy się pod koniec sierpnia 2021 roku w katedrze gnieźnieńskiej. W czasie pobytu w archidiecezji Obraz nawiedzi również klasztory, seminarium duchowne, domy pomocy społecznej, Dom Księży Seniorów i inne miejsca i placówki, do których zostanie zaproszony.

o. Stanisław Tomoń                                                                                                    Biuro Prasowe Jasnej Góry

List Episkopatu Polski

LIST KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI zapowiadający obchody XIX Dnia Papieskiego pod hasłem „Wstańcie, chodźmy!”

Dodaj komentarz

 

 

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!
Razem z apostołami wołamy dzisiaj do Chrystusa: „Panie, przymnóż nam wiary” (Łk, 17, 5). Żyjemy bowiem w czasach dynamicznych zmian niejednokrotnie podważających sens naszego zaufania Bogu. Chrystus, odpowiadając uczniom, porównuje wiarę do ziarnka gorczycy. Wskazuje jak wielki potencjał i moc są ukryte w silnej wierze. Owoce postawy bezgranicznej ufności Bogu przekraczają możliwości wyobraźni i czysto ludzkiej kalkulacji. Wzmocnienie wiary i płynącej z niej nadziei będzie celem XIX Dnia Papieskiego, który w jedności z papieżem Franciszkiem, będziemy przeżywali już za tydzień pod hasłem „Wstańcie, chodźmy!”.

I. Jezus wzorem postawy zaufania Bogu
Hasło tegorocznego Dnia Papieskiego, to słowa Jezusa, które w Ewangelii zanotował św. Marek. Wezwanie „Wstańcie, chodźmy” (por. Mk 14, 42), skierowane przez Chrystusa w Ogrodzie Oliwnym do śpiących apostołów, było świadectwem Jego odwagi, wierności i gotowości do przyjęcia Kielicha męki. Pragnienie wypełnienia woli Boga Ojca do końca zrodziło się podczas wewnętrznej walki, którą stoczył na modlitwie. Lęk i strach, które budziły w Nim czekające go samotność i cierpienia, zostały pokonane dzięki wzajemnej miłości Ojca i Syna. To z niej rodzi się zaufanie. Jezus ukazał nam w ten sposób, iż modlitwa czyni z naszej słabości miejsce działania dla Boga.
Apostołowie pomimo dwukrotnej zachęty Jezusa do czuwania i modlitwy (por. Mk 14, 34.38) zasnęli, pozostawiając Jezusa samego w najtrudniejszym momencie życia. Sen apostołów, oprócz wymiaru fizycznego, ma dla nas także znaczenie duchowe. Jest obrazem zagubienia, ucieczki przed odpowiedzialnością, poczucia bezsensu życia, a także doświadczenia grzechu. Tym samym Jezusowe „Wstańcie, chodźmy” jest pełnym nadziei wezwaniem do wyrwania się z marazmu zwątpienia i podjęcia zwycięskiej walki z siłami grzechu i zła nie tylko w życiu własnym, ale także we wspólnocie Kościoła i narodu.

II. Św. Jan Paweł II – pielgrzym nadziei
Ducha nadziei na zmianę życia osobistego i społecznego tchnął w Polaków św. Jan Paweł II podczas swojej pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny w 1979 r. Modlitwa na ówczesnym Placu Zwycięstwa o nowe zstąpienie Ducha Świętego, a także „bierzmowanie dziejów” w czasie Eucharystii na Błoniach w Krakowie, przemieniły serca Polaków. Lęk ustąpił miejsca ufności i odwadze. Papież Polak wołał: «Weźmijcie Ducha Świętego» (J 20,22). Tego Ducha (…) odziedziczonego jako żywą moc po apostołach – przekazywały po tyle razy biskupie dłonie całym pokoleniom na ziemi polskiej (św. Jan Paweł II, Homilia, Kraków-Błonie, 9 czerwca 1979 r.). Słowa te zaowocowały przemianami w świadomości Polaków, których pokłosiem było powstanie społecznego ruchu „Solidarność”, a w konsekwencji upadek komunizmu.
Pielgrzymka z 1979 r., przeżywana pod hasłem „Gaude Mater Polonia”, odnowiła narodową wspólnotę. Przypomniała także o roli wiary i Kościoła w dziejach Polski. Znamienne były długie owacje i zaintonowana pieśń „My chcemy Boga” podczas homilii na Placu Zwycięstwa jako odpowiedź na słowa Ojca Świętego: Chrystusa nie można wyłączać z dziejów człowieka w jakimkolwiek miejscu ziemi. (św. Jan Paweł II, Homilia, Warszawa, 2 czerwca 1979 r.).
Szczególną rolę w dziejach Kościoła i narodu odegrał w owym czasie Sługa Boży kard. Stefan Wyszyński. Niezłomna postawa wiary Prymasa Tysiąclecia, zakorzeniona w całkowitym zaufaniu Maryi, dawała siłę wierzącym. Dzięki niej trwali przy Bogu i stawiali opór wrogiej ideologii komunizmu, który prowadził totalną walkę z Kościołem.

III. Współczesny człowiek potrzebuje nowego tchnienia wiary i nadziei
Tegoroczne hasło Dnia Papieskiego to również tytuł przedostatniej książki Papieża Polaka. Tak scharakteryzował ją kard. Joseph Ratzinger: Słowami «Wstańcie, chodźmy!» obudził nas z wiary zmęczonej, snu uczniów, tych z wczoraj i tych współczesnych. «Wstańcie, chodźmy!» mówi dziś także nam (J. Ratzinger, Homilia z pogrzebu Jana Pawła II, Rzym, 8 kwietnia 2005 r.). Pomimo czternastu lat od śmierci Papieża Polaka Jego nauczanie, z uwagi na swój proroczy charakter, nie straciło niczego ze swojej aktualności.
Widzimy, jak wielu ludzi zagubiło lub odrzuciło wiarę w Boga w imię źle rozumianego postępu i poszukiwania innowacji często za wszelką cenę. Nie możemy tutaj nie wspomnieć również tych, dla których świat wirtualny stał się niemal całą „rzeczywistością ich życia”. Wspaniałe urządzenia służące elektronicznej komunikacji, świadectwa ludzkiego geniuszu, niewłaściwie używane potrafią zaprowadzić człowieka na manowce. Mogą uzależnić i niemalże okraść z bezcennych relacji z drugim człowiekiem w realnym świecie. Z czasem jednak ci sami ludzie odkrywają, iż łatwiej znaleźć drogę na Księżyc niż drogę, na której człowiek odnalazłby samego siebie. (J. Ratzinger, Przyszłość Wiary. Refleksje teologiczne, Kraków 2019 s. 106). To smutne doświadczenie uświadamia jednocześnie potrzebę poszukiwania sensu życia, stawiania pytań o cel egzystencji.
Dziś więc na nowo muszą wybrzmieć słowa Papieża Polaka: Musicie być mocni tą mocą, którą daje wiara! Musicie być mocni mocą wiary! (…) Dziś tej mocy bardziej wam potrzeba niż w jakiejkolwiek epoce dziejów (Jan Paweł II, Homilia, Kraków-Błonie, 9 czerwca 1979 r.). A zatem tylko wiara, rozumiana jako decyzja ufnego powierzenia się kochającemu Ojcu, który opiekuje się światem i nami wraz z nim, nadaje sens ludzkiemu życiu i jest źródłem odwagi. Skłania także do wyruszenia na drogę formacji poprzez przekraczanie własnych ograniczeń i słabości. Jest siłą, która pozwala zmierzyć się z przeciwnościami, cierpieniem, chorobą oraz śmiercią. Na tej drodze towarzyszy nam Duch Święty udzielając obficie swych darów i charyzmatów. Przeżywana w otwartości na działanie Bożego Ducha wiara prowadzi do budowania jedności z innymi ludźmi, gdyż do Boga nie idzie się samotnie lecz we wspólnocie. Jej wyznawanie nie jest tylko sprawą prywatną poszczególnych osób lecz ma jakże ważny wymiar społeczny.

IV. Młodość czasem kształtowania wiary
Szczególnym czasem kształtowania się wiary w życiu człowieka jest młodość. Papież Franciszek w adhortacji „Christus vivit” stwierdził, iż nie należy utożsamiać jej jedynie z okresem rozwoju człowieka, ale ze stanem ducha. Do wszystkich wierzących można zatem odnieść słowa św. Jana Pawła II, skierowane pierwotnie w 1979 roku do zgromadzonej na Jasnej Górze młodzieży. Wzywał w nich do podjęcia trudu życia w stanie łaski uświęcającej. Pomocą w rozeznaniu i kroczeniu drogą życiowego powołania uczynił Słowo Boże i Eucharystię. Podkreślił, iż tylko w ten sposób możemy odkryć piękno autentycznego człowieczeństwa.
W trud kształtowania wiary i odkrywania powołania młodego pokolenia Polaków włącza się Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia”, która powstała jako owoc pielgrzymki św. Jana Pawła II do Ojczyzny w 1999 r. Stypendia, wypłacane dwóm tysiącom uczniów i studentów z całej Polski, pozwalają im rozwijać swoje dary i talenty. Tak o tym opowiada Dominik, student dyrygentury symfonicznej z Wrocławia: „Fundacja to dla mnie przede wszystkim szkoła wartości wypływających z nauczania Papieża Polaka. Wśród nich szczególne miejsce zajmuje wdzięczność. Dlatego chciałbym podziękować wszystkim Darczyńcom za okazaną pomoc, duchową i materialną. Zapewniam też, że jeśli zawodowo zostanę dyrygentem, to każdy koncert pod moją batutą będzie też Państwa dziełem, bo jestem pewien, że nie byłbym człowiekiem, jakim jestem, gdybym kilka lat temu nie został stypendystą „Dzieła”.
W przyszłą niedzielę, podczas kwesty przy kościołach i w miejscach publicznych, będziemy mogli wesprzeć materialnie ten wyjątkowy, konsekwentnie budowany przez nas wszystkich „żywy pomnik” wdzięczności św. Janowi Pawłowi II. Wierzymy, że stypendyści są i będą nadal autentycznymi świadkami wiary w duchu nauczania Papieża Polaka.

Na czas owocnego przeżywania XIX Dnia Papieskiego udzielamy wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.

Podpisali: Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi
obecni na 383. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski,
Świdnica-Wałbrzych, 13-14 czerwca 2019 r.

 

W oczekiwaniu na beatyfikację

Związki Prymasa Tysiąclecia z Wągrowcem

Galeria Dodaj komentarz

ZDJĘCIA – KLIKNIJ

40. rocznica poświecenia pomnika księdza Jakuba Wujka – uroczystości w Wągrowcu …
W dniach 26-28 maja 1973 roku w klasztorze pocysterskim w Wągrowcu został zorganizowany Kongres Biblistów Polskich. W kongresie oprócz ponad siedemdziesięciu biblistów uczestniczyli: J.Em. ks. Kardynał Stefan Wyszyński Prymas Polski, J. Em. ks. Kardynał Karol Wojtyła, metropolita krakowski, J. E. ks. abp Antoni Baraniak, metropolita poznański, J. E. ks. bp Lucjan Bernacki, sufragan gnieźnieński, J. E. ks. bp Tadeusz Etter, sufragan poznański.

W niedzielę, 27 maja 1973 roku, kardynałowie i biskupi obecni na Kongresie Biblistów w Wągrowcu dokonali odsłonięcia i poświęcenia pomnika ks. Jakuba Wujka przy kościele farnym.
https://www.przewodnik-katolicki.pl/Archiwum/2007/Przewodnik-Katolicki-29-2007/Temat-numeru/Biblista-z-Wągrowca

W murach klasztoru pocysterskiego uroczyście poświęcono także Archidiecezjalny Dom Zasłużonego Kapłana (erygowany 23.04.1968r., jako jeden z pierwszych w Polsce) i nadano mu imię ks. Jakuba Wujka – znamienitego biblisty z Wągrowca, pierwszego tłumacza Pisma Św. na język polski. / vide: https://www.przewodnik-katolicki.pl/Archiwum/2005/Przewodnik-Katolicki-33-2005/Archidiecezja-Gnieźnieńska/Cysterski-dom-zasłużonych

Stefan kard. Wyszyński, Prymas Tysiąclecia często i chętnie odwiedzał Wągrowiec, a szczególnie Dom Księży Seniorów. Czynił to m.in. w towarzystwie swego kapelana i osobistego sekretarza, ks. prałata Józefa Glempa, który w latach 1956-58 był wikariuszem w parafii poklasztornej w Wągrowcu i prefektem w miejscowym Liceum Pedagogicznym.

W dniu 12 marca 1969 roku, goszcząc w wągrowieckim Domu Kapłana Seniora, pozostawił pamiętny wpis w kronice:
“Największą radością po odbudowującej się katedrze jest dla nas Wągrowiec.
Dużo już słyszałem o Domu Zasłużonych Kapłanów w Wągrowcu, ale to, co zobaczyłem, przewyższa moje pojęcie”.

D.W.A.

Przed 18.laty, na łamach “Słowa z Klasztoru” – kwartalnika działającego wówczas Parafialnego Oddziału Akcji Katolickiej przy parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Wągrowcu publikowany był poniższy artykuł “Wągrowieckie ślady Prymasa Tysiąclecia” /nr 6 z 15.08.2001 r. Rok II/. /Publikacja dla przypomnienia/.

 

W oczekiwaniu na beatyfikację

Wielka Radość ! Wspaniałe wieści z Watykanu!

Dodaj komentarz

Papież Franciszek zatwierdził Dekret otwierający drogę do rychłej beatyfikacji Stefana kard. Wyszyńskiego !!!

Papież Franciszek zatwierdził Dekret otwierający drogę do rychłej beatyfikacji kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Watykan poinformował w czwartek 03 października 2019r., że zaaprobowany Dekret dotyczy cudu uzdrowienia przypisywanego wstawiennictwu Prymasa Tysiąclecia.

O decyzji tej poinformowało Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej po środowej audiencji (03.10.2019r.), na której Franciszek przyjął Prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych ks. kard. Angelo Becciu. Przedłożył on papieżowi do aprobaty dokumentację procesów zakończonych w kongregacji.
Postępowanie w sprawie cudu uzdrowienia było drugim i ostatnim etapem procesu beatyfikacyjnego Stefana kardynała Wyszyńskiego w Watykanie.
Wkrótce (w najbliższe dni lub tygodnie) ogłoszona zostanie data dzienna i miejsce Mszy Świętej beatyfikacyjnej !
Wcześniej informowano, że niewytłumaczalne z medycznego punktu widzenia uzdrowienie dotyczy 19-latki ze Szczecina, która w 1988 r. zachorowała na nowotwór tarczycy i nie dawano jej szans na przeżycie. Wtedy grupa sióstr zakonnych i innych osób rozpoczęła modlitwy o uzdrowienie za wstawiennictwem prymasa Stefana Wyszyńskiego.
Uzdrowienie nastąpiło nagle i zostało uznane za trwałe.
Proces beatyfikacyjny zmarłego w 1981 roku Prymasa Tysiąclecia trwał aż 30 lat.
Radio Watykańskie/PAP

List Episkopatu Polski

OCHRZCZENI I POSŁANI. KOŚCIÓŁ CHRYSTUSA Z MISJĄ W ŚWIECIE – List pasterski Episkopatu Polski z okazji Nadzwyczajnego Miesiąca Misyjnego

Dodaj komentarz

Umiłowani Siostry i Bracia!
W odczytanym przed chwilą fragmencie pierwszego Listu do Tymoteusza, św. Paweł Apostoł przypomina: Bóg, który kocha każdego człowieka bez wyjątku, „pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4). Ta właśnie świadomość towarzyszyła wspólnocie Kościoła, który począwszy od dnia Pięćdziesiątnicy, prowadzony przez Ducha Świętego rozpoczął działalność misyjną. To zbawcze zadanie realizowane jest obecnie przede wszystkim przez misjonarzy, którzy w codziennej posłudze realizują misyjny nakaz „idźcie i czyńcie uczniami”. I chociaż ta misyjna posługa przynosiła i wciąż przynosi wspaniałe owoce, to jednak w tylu zakątkach globu wciąż są ludzie, którzy nie doświadczyli jeszcze radości ze spotkania z Jezusem. Według szacunków jest ich ponad pięć miliardów. Tym samym nadal pozostają aktualne słowa św. Jana Pawła II, który wołał: „Nie możemy być spokojni, gdy pomyślimy o milionach naszych braci i sióstr, tak jak my odkupionych krwią Chrystusa, którzy żyją nieświadomi Bożej miłości” (RMis 86). Te słowa brzmią szczególnie wymownie teraz, kiedy uczestniczymy w ofierze, przez którą Jezus Chrystus nas odkupił, a także w kontekście dzisiejszej Ewangelii zobowiązującej nas do wierności misyjnemu posłannictwu.

Siostry i Bracia!
Przez sakrament chrztu św. zostaliśmy włączeni do Kościoła, który z natury jest misyjny i staliśmy się uczniami-misjonarzami. Tym samym przez samego Chrystusa zostaliśmy zaproszeni, aby Go naśladować i zanieść Dobrą Nowinę o Nim do każdego człowieka. Papież Benedykt XVI pisał, że nie ma nic piękniejszego, niż zostać dosięgniętym, zaskoczonym przez Chrystusa. Nie ma nic piękniejszego, niż poznać Go i dzielić się z innymi przyjaźnią z Nim (por. SC 83). Dlatego dzisiaj chcemy z głębi serca podziękować tym, którzy z wielkim zaangażowaniem i ofiarnością włączają się w działalność misyjną.
Dziękujemy najpierw misjonarkom i misjonarzom, których misyjne powołania kształtowały wspaniałe polskie rodziny. Byli oni i są – dzisiaj ponad 2 tys. osób – autentycznymi świadkami Kościoła w Polsce i jego misyjnego zapału. Przykład tak wielu z nich wciąż nas inspiruje – wystarczy wspomnieć św. Maksymiliana Kolbe, bł. Męczenników franciszkańskich z Pariacoto, kard. Adama Kozłowieckiego, o. Mariana Żelazka, werbistę czy panią dr Wandę Błeńską.
Jesteśmy wdzięczni kapłanom diecezjalnym i zakonnym, za misyjną kreatywność, która czyni z naszych parafii „Kościół wyruszający w drogę i misyjną wspólnotę uczniów” (EG 28).
Wyrażamy wdzięczność chorym i cierpiącym, którzy anonimowo, ale i z wielkim osobistym poświęceniem oddają dziełu misyjnemu najcenniejsze dary: swój krzyż i zawierzenie Bogu. Dziękujemy wszystkim wspierającym misyjne posłannictwo modlitwą, pokutą i umartwieniem. Szczególnie myślimy tutaj o różach Żywego Różańca, które służebnica Boża Paulina Jaricot (czyt. Żariko) powołała, aby stanowiły modlitewne i materialne zaplecze misji. Z wdzięcznością dostrzegamy również pełne zapału zaangażowanie misyjne dzieci i młodzieży, zwłaszcza ze szkolnych i parafialnych ognisk misyjnych, Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci i kolędników misyjnych, które modlitwą i darami serca wspierają swoich rówieśników i misjonarzy w krajach misyjnych.
Pragniemy także podziękować i podkreślić doniosłą rolę środków społecznego przekazu w procesie budzenia misyjnej świadomości, formacji i przekazu misyjnych informacji. Dziękujemy również instytucjom bezpośrednio wspierającym dzieło misyjne, a przez nie tym osobom, które współpracują z nimi, podejmują liczne misyjne inicjatywy i hojnie wspierają je materialnie.

Drodzy Siostry i Bracia!
Ponad sześć lat temu Boża Opatrzność podarowała Kościołowi papieża Franciszka. Ojciec Święty od pierwszych dni swojego pontyfikatu dał się poznać jako Pasterz, którego pasją jest ewangelizacja i działalność misyjna. Dał temu wyraz, kiedy w Evangelii gaudium pisał: „Bądźmy we wszystkich regionach ziemi w «permanentnym stanie misji». Nie bójmy się podejmować, z ufnością w Bogu i wielką odwagą «opcji misyjnej», zdolnej przemienić wszystko, aby zwyczaje, style, rozkład zajęć, język i wszystkie struktury kościelne stały się odpowiednią drogą bardziej dla ewangelizowania współczesnego świata, niż do zachowania stanu rzeczy” (EG 27).
To misyjne zaproszenie papież Franciszek powtórzył ogłaszając październik bieżącego roku Nadzwyczajnym Miesiącem Misyjnym. Nawiązał tym samym do papieża Benedykta XV, który sto lat temu w liście apostolskim Maximum illud nawoływał do podjęcia działalności misyjnej, gdyż – jak pisał – „Kościół Boży jest powszechny i nie jest obcy żadnemu ludowi ani narodowi”.
Pragnieniem Ojca Świętego jest, aby Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny odnowił misyjną żarliwość wszystkich wiernych. Mają temu służyć refleksja nad kluczowym miejscem misji ad gentes w życiu Kościoła, modlitwa za misje oraz umiejscowienie misji w sercu wszystkich inicjatyw diecezjalnych, zakonnych i podejmowanych w ruchach i stowarzyszeniach katolickich.
Wyrażając swoje „misyjne pragnienie” papież Franciszek wskazał zarazem płaszczyzny na których możemy je zrealizować. Są nimi: odnowienie osobistej więzi z Chrystusem żyjącym w Kościele oraz inspirowanie się świadectwem świętych misjonarzy, męczenników i świadków wiary. To również okazywanie miłosierdzia dla misji przez finansowe wspieranie młodych Kościołów na terytoriach misyjnych.
Stajemy zatem przed wielkim wydarzeniem, ale i szansą. Szansą, aby pełniej włączyć się w dzieło misyjne, a tym samym pogłębić naszą wiarę, „misje bowiem odnawiają Kościół, wzmacniają wiarę i tożsamość chrześcijańską, dają życiu chrześcijańskiemu nowy entuzjazm i nowe uzasadnienie” (RMis 2). To zadanie papież Franciszek kieruje z miłością do każdego i każdej z nas, aby leżało nam naprawdę na sercu głoszenie Ewangelii i przekształcenie naszych wspólnot w rzeczywistości misyjne i ewangelizacyjne.

Siostry i Bracia!
Przed nami Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny. Miesiąc, który zgodnie z pragnieniem Ojca Świętego powinien stać się dla każdej parafii, wspólnoty i dla każdego ochrzczonego czasem odkrywania i odnawiania misyjnego powołania, czasem intensywniejszej troski o zbawienie każdego człowieka. Jak tego dokonać? Pewnym drogowskazem staje się dla nas ludzkie ciało, do którego często porównywane jest dzieło misyjne Kościoła. Jego głową, a zwłaszcza ustami są pasterze, którzy nauczają, iż Kościół jest autentyczny wówczas, kiedy idzie i głosi zbawienie w Chrystusie. Nogami są misjonarze, którzy wyruszyli tam, gdzie Ewangelia nie jest jeszcze znana. Z kolei sercem i krwiobiegiem są ci, którzy wspierają misyjne wysiłki swoją modlitwą, cierpieniem i wyrzeczeniem. Rękami wreszcie są dobroczyńcy misji, ci, którzy pomagają misjom materialnie.
W tej perspektywie, w działalności misyjnej jest miejsce dla nas wszystkich, dla Ciebie i dla mnie. Pomyślmy o tym już dzisiaj, bo misje to pasja – miłość, którą czujemy do Chrystusa i wynikające z niej działania na rzecz dobra innych. Włączmy się zatem we wszelkie misyjne inicjatywy diecezjalne, zakonne i parafialne podejmowane w październiku b.r. Wspierajmy dzieło misyjne codzienną modlitwą różańcową i Komunią św. Weźmy udział w trosce Ojca Świętego przez hojne wsparcie finansowe jego misyjnych planów. Organizujmy spotkania z misjonarzami, wystawy, misyjne konferencje i katechezy. Niech nasze rodziny, a przez nie cały Kościół w Polsce radośnie i owocnie przeżyje Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny!
Dziękując Wam wszystkim za troskę o misyjne dzieło Kościoła, przypominamy zobowiązujące słowa papieża Franciszka: „Każdy chrześcijanin i każda wspólnota winni rozeznać, jaką drogą powinni kroczyć zgodnie z wezwaniem Pana, jednak wszyscy jesteśmy zaproszeni do przyjęcia tego wezwania: wyjścia z własnej wygody i zdobycia się na odwagę, by dotrzeć na wszystkie peryferia świata potrzebujące światła Ewangelii” (EG 20).

Kochani siostry i bracia!
Za kilka dni, w duchowej łączności z papieżem Franciszkiem, pod hasłem: „Ochrzczeni i posłani. Kościół Chrystusa z misją w świecie”, rozpoczniemy to wyjątkowe misyjne wydarzenie. Chciejmy wykorzystać w pełni ten czas i tę łaskę, pamiętając o słowach z dzisiejszej Ewangelii: „zdaj sprawę z twego zarządu” (Łk 16,2). Prośmy przy tym Maryję, która w dniu Pięćdziesiątnicy była świadkiem wyjścia Kościoła do jego misji ewangelizacyjnej, aby wypraszała nam moc Ducha Świętego. Niech Duch Święty, który jest „głównym sprawcą misji”, działa w nas i przez nas, aby „wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4).
Na czas przeżywania Nadzwyczajnego Miesiąca Misyjnego udzielamy wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.

Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi
obecni na 383 Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski,
Świdnica, 13-14 czerwca 2019 r.

Wydarzenia

Polska pod Krzyżem

Dodaj komentarz

W ostatnim czasie wzmogły się ataki na Kościół ze strony antychrześcijańskich środowisk. Bluźnierstwa zaczęły szerzyć się na nieznaną nam skalę. Usłyszeliśmy o księżach popełniających samobójstwa i porzucających stan kapłański. Na całym świecie ma miejsce masowe odejście od wiary. To co dotychczas było jasno nazywane grzechem staje się przedmiotem debaty. Płoną kościoły i katedry. Tę listę moglibyśmy jeszcze wydłużać. Lepiej jednak zadać sobie pytanie: co możemy teraz zrobić? Jesteśmy chrześcijanami, ludźmi nadziei i znamy siłę modlitwy. A znakiem zwycięstwa jest dla nas Krzyż Chrystusa. Dlatego zapraszamy wszystkich na wspólną modlitwę w blasku Krzyża Chrystusowego.

Wydarzenie rozpoczyna się 14 września o godzinie 11:00. w święto Podwyższenia Krzyża Świętego na lotnisku Włocławek-Kruszyn. Wszystkich uczestników prosimy o jak najwcześniejsze przybywanie. Podróż na miejsce może mieć charakter pielgrzymki. Trwają bardzo intensywne prace nad szczegółowym programem godzinowym. Wydarzenie składa się zasadniczo z dwóch części. W sobotę poprzez: sakrament spowiedzi, Mszę Świętą, konferencję, świadectwa z pomocą obrazów, muzyki i światła idziemy pod Krzyż. Wieczorem rozpoczyna się adoracja Najświętszego Sakramentu. Druga część to całonocne czuwanie trwające do niedzielnego poranka w święto Matki Bożej Bolesnej.

PROGRAM
09:00 Przyjmowanie pielgrzymów na placu.
10:45 Zawiązanie wspólnoty.
11:00 Różaniec: Tajemnice Bolesne.
11:30 Konferencja wprowadzająca: „Odrzucenie Krzyża i walka duchowa we współczesnym świecie”, Lech Dokowicz.
13:00 Przerwa na posiłek.
15:00 Koronka do Bożego Miłosierdzia.
15:15 Msza Święta wraz z uroczystym wniesieniem relikwii Krzyża Świętego.
17:30 Konferencja: ks. Dolindo Ruotolo oraz Joanna Bątkiewicz-Brożek.
18:30 Przerwa.
20:00 Droga Krzyżowa.
22:00 Adoracja Najświętszego Sakramentu.
03:00 Zakończenie Adoracji i Msza Święta z niedzieli (Święto Matki Bożej Bolesnej).

WAŻNE INFORMACJE
1. Kapłani muszą posiadać aktualne legitymacje kapłańskie, a szafarze świeccy ważną legitymację szafarza. Prosimy kapłanów o zabranie cyborium na Komunię Świętą. Wszystkich kapłanów i szafarzy prosimy o zgłoszenie się do biura przepustek przed godziną 14 w sobotę.
2. Wokół wydarzenia przygotowane będą płatne prywatne parkingi. Autokar 50 zł. Osobowe 20 zł.
3. Odprawa służb medycznych o godz. 8 w sobotę 14 września przy szpitalu polowym.
4. Odprawa zgłoszonych wolontariuszy o godz.7.30 w sobotę 14 września przy wejściu. Uwaga: Tylko zarejestrowani, bądź zgłoszeni wolontariusze mogą pełnić posługi podczas wydarzenia.
5. W miarę możliwości prosimy o przybycie na spotkanie już w stanie łaski uświęcającej (spowiedź w miejscu zamieszkania).
6. Prosimy o przywiezienie domowych krzyży, które będą tam uroczyście poświęcone.
7. Prosimy o zabranie ze sobą rzeczy cieplejszych oraz przeciwdeszczowych na wypadek trudniejszej pogody.
8. Jeżeli są w dyspozycji, prosimy o zabranie małych składanych turystycznych krzesełek bądź kocyków, na których będzie można usiąść.
9. Na miejscu będzie możliwość zjedzenia ciepłych lub zimnych posiłków w cenie 10 zł za posiłek oraz napojów ciepłych lub zimnych w cenie 5 zł.

Wydarzenia

Parafia pw. Wniebowzięcia NMP w Wągrowcu ma nowego proboszcza

Galeria Dodaj komentarz

GALERIA ZDJĘĆ – KLIKNIJ

Mija dzisiaj dokładnie 6 lat, kiedy w dniu 1 września 2013 r. wągrowiecką parafią Wniebowzięcia NMP zaczęli zawiadywać ojcowie i bracia Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika. Te minione sześć lat, nacechowane wielka pracą zakonników pod kierunkiem o. Dariusza Nowickiego, przyniosło parafii wiele korzyści, tak w sferze materialnej, jak i duchowej. Mogliśmy się o tym przekonać przed 2.dniami, na mszy św. w relacji przedstawiciela Rady Parafialnej. A dzisiaj, powitaliśmy nowego proboszcza i przełożonego wągrowieckiego klasztoru o. Józefa Stępnia OSPPE, – który na prośbę Generała Zakonu o. Arnolda Chrapkowskiego, za zgodą Ks. Abpa Wojciecha Polaka Metropolity Gnieźnieńskiego Prymasa Polski – obejmuje schedę po o. Dariuszu Nowickim.  Wraz z nowym proboszczem, posługę w wągrowieckim klasztorze rozpoczął o. Piotr Gomółka. Wprowadzenia nowego proboszcza dokonał dziekan wągrowiecki ks. kan. Tomasz Kruszelnicki w obecności o. Kazimierza Manieckiego – Definitora Generalnego Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika. Przedstawiciele Rady Parafialnej i Towarzystwa Św. Wojciecha, w imieniu parafian, przywitali nowego proboszcza kultywowanym od wieków staropolskim zwyczajem „chlebem i solą”. Życzyli proboszczowi, by rozpoczęty przed 6.laty proces rewitalizacji zabudowań klasztornych, który przyniósł parafii wiele pozytywnych, widocznych efektów, tak w sferze materialnej, jak i duchowej, był nadal kontynuowany, a oni już dziś zdeklarowali swą pomoc w tym dziele. Po złożeniu stosownych – wymaganych Prawem Kanonicznym przyrzeczeń – rozpoczęła się msza św. pod przewodnictwem o. Józefa Stępnia. Koncelebransami byli o. Kazimierz Maniecki, o. Dariusz Nowicki i o. Tomasz Wieczorek. W wygłoszonej homilii o. Kazimierz Maniecki polecał nas opiece Najwyższego, a w tym dążeniu byśmy trzymali się postanowień Ewangelii i zawierzali swe dążenia Matce Bożej Częstochowskiej w jej wągrowieckim ołtarzu. Złożył też stosowne podziękowania o. Dariuszowi Nowickiemu, za jego pionierskie posługiwanie w Wągrowcu, za osiągnięte efekty, a nowemu proboszczowi życzył, by ten z powodzeniem kontynuował rozpoczęte dzieło. Podobnej treści podziękowania i życzenia złożył odchodzącemu i nowemu proboszczom dziekan wągrowiecki ks. kan. Tomasz Kruszelnicki. Nowy proboszcz dziękując za życzliwe przyjęcie i deklarowaną pomoc, prosił zebranych o modlitwę, by jego dzieło zaowocowało oczekiwanymi przez parafian efektami, tak w sferze materialnej, jak i duchowej. Po udzielonym błogosławieństwie uroczystość zakończono odśpiewaniem wczesnochrześcijańskiego hymnu modlitewnego „Te Deum laudamus”.

Janusz Marczewski

List Episkopatu Polski

DOKUMENT Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski „Edukacja seksualna. Odpowiedzialność rodziców”

Dodaj komentarz

 

W ostatnich miesiącach nasilają się zagrożenia dla dobra dzieci wynikające z wprowadzania do szkół zajęć ingerujących w sposób niewłaściwy w sferę jego seksualności i rozwoju psychoseksualnego. W niektórych miejscach w Polsce permisywna edukacja seksualna będzie organizowana przez samorządy od 1 września. Zajęcia te – organizowane za pośrednictwem organizacji zewnętrznych lub wdrażane bezpośrednio przez szkoły samorządowe – mogą występować pod wieloma nazwami i wielu formatach organizacyjnych. Dlatego trzeba przypomnieć o prawach, jakie przysługują rodzicom w zakresie procesu wychowania, w tym w szczególności jego aspektów realizowanych w szkole. Skuteczna ochrona dzieci przed deprawacją będzie możliwa, jeśli rodzice będą nie tylko korzystali ze swoich indywidualnych uprawnień, ale zaangażują się w prace rad rodziców, które mogą mieć szeroki wpływ na sytuację w szkole i zapobiegać demoralizacji dzieci.

 

Świadomość praw rodziców oraz ich aktywne zaangażowanie w działalność rad rodziców są tym ważniejsze, że w ostatnich miesiącach miały miejsce przypadki wprowadzania do szkół zajęć wbrew przepisom obowiązującego prawa, z powołaniem się wyłącznie na autorytet władz samorządowych, jako organu prowadzącego. W wielu miejscach nauczyciele, dyrektorzy szkół i samorządowcy nie znają i nie stosują przepisów stojących na straży praw rodziców.

 

Edukacja i wychowanie czyli kształtowanie postaw są w polskim systemie prawnym traktowane jako kompetencja rodziców, a rola szkoły w tym zakresie jest wyłącznie pomocnicza. Konstytucja gwarantuje rodzicom prawo do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami (art. 48 ust. 1 i 53 ust. 1), a Prawo oświatowe jasno potwierdza, że szkoła wspomaga wychowawczą rolę rodziny (art. 1 pkt 2). Te normy są uszczegółowieniem zasady pomocniczości, zgodnie z którą ingerencja władzy publicznej w życie rodziny jest dopuszczalna tylko wtedy, gdy ta nie może sama prawidłowo realizować swoich zadań. Konstytucja ustanawia ponadto zasadę, zgodnie z którą każdy może żądać ochrony dziecka przed demoralizacją (art. 72 ust. 1).

 

Podstawowym instrumentem, z którego może skorzystać każdy rodzic, jest złożenie oświadczenia wychowawczego przypominającego, że na udział dziecka w jakichkolwiek zajęciach nieobowiązkowych potrzebna jest zgoda rodzica lub opiekuna prawnego, którą poprzedzić powinno przekazanie mu szczegółowych informacji na temat ich programu oraz podmiotu, który ma je prowadzić. Zgoda na zajęcia dodatkowe nie powinna mieć charakteru „ogólnego” ani „blankietowego”, co jest w niektórych szkołach praktykowane – rodzic powinien wyrazić zgodę na udział w każdym cyklu zajęć osobno.

 

Niezwiązane z podstawą programową treści demoralizujące dziecko mogą się pojawić także podczas zajęć obowiązkowych. Jeżeli dojdzie do takiej sytuacji, rodzic powinien zawiadomić organ nadzoru pedagogicznego oraz organizacje zajmujące się ochroną praw rodziców. Trzeba przypomnieć, że wystawienie dziecka na demoralizujące treści może stanowić naruszenie dóbr osobistych jego i rodziców, a w konsekwencji skutkować odpowiedzialnością cywilnoprawną organu prowadzącego szkołę lub organizacji prowadzącej zajęcia. Ważną pomocą dla wszystkich rodziców może być także zapoznanie się z opracowaniami dotyczącymi praw, które przysługują im w procesie edukacji.

 

Równie ważne jest włączenie się już na początku roku w prace „trójek klasowych” i rad rodziców, którym przepisy dają szerokie kompetencje i pozwalają istotnie wpływać na sytuację w szkole. Współpraca szkoły z jakimkolwiek stowarzyszeniem lub inną organizacją wymaga wyrażenia przez radę rodziców pozytywnej opinii (art. 86 Prawa oświatowego). To rada rodziców w porozumieniu z radą pedagogiczną uchwala m.in. program wychowawczo-profilaktyczny szkoły (art. 84 ust. 2 pkt 1 Prawa oświatowego). Rodzice mogą podczas prac nad tym dokumentem wykluczyć prowadzenie w szkole deprawujących zajęć oraz przypomnieć, że wychowanie człowieka powinno być realizowane w sposób integralny. Rada może także występować do dyrektora i innych organów szkoły lub placówki, organu prowadzącego szkołę lub placówkę oraz organu sprawującego nadzór pedagogiczny z wnioskami i opiniami we wszystkich sprawach szkoły lub placówki (art. 84 ust. 1 Prawa oświatowego). Dzięki zaangażowaniu w jej prace rodzice mogą nie tylko monitorować sytuację szkoły, ale też zapobiegać pojawieniu się treści demoralizujących.

 

Skuteczna ochrona dzieci przed deprawacją wymaga od rodziców nie tylko wiedzy, ale też zaangażowania. Obowiązujące przepisy pozwalają rodzicom skutecznie wpływać na sytuację w szkole, w tym oferując środki prawne umożliwiające powstrzymanie godzącej w dobro dzieci seksualizacji przestrzeni szkolnej.

 

Biskupi zgromadzeni na posiedzeniu Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski

 

 Jasna Góra – Częstochowa, 27 sierpnia 2019 roku

Wydarzenia

O. Dariusz Nowicki OSPPE zakończył swoją posługę w wągrowieckim klasztorze oo. Paulinów

Dodaj komentarz

GALERIA ZDJĘĆ – KLIKNIJ

Po 6.latach pobytu, wągrowiecką parafię pw. Wniebowzięcia NMP w Wągrowcu opuścił o. Dariusz Nowicki OSPPE – przełożony wągrowieckiego Konwentu oo. Paulinów, Misjonarz Miłosierdzia, Honorowy Wągrowczanin. Na uroczystej mszy św. sprawowanej pod przewodnictwem o. Dariusza, parafianie pożegnali wielce zasłużonego dla parafii kapłana-zakonnika, który dobrze zapisał się w historii parafii. O jego zasługach wspomniał żegnający swego proboszcza, przedstawiciel Rady Parafialnej. Podziękował za odnowioną figurę naszej wągrowieckiej Madonny, za Jej rekoronację, za nowy ołtarz Matki Bożej Częstochowskiej, który nas w szczególny sposób zjednoczył z wielką rodziną paulińską, za nowy ołtarz Miłosierdzia Bożego i z nim związane relikwie św. papieża Jana Pawła II i św. Faustyny. Podziękował za modernizację wnętrza kościoła Św. Ap. Piotra i Pawła, za witraż Matki Bożej Częstochowskiej, za nową nawierzchnię wokół świątyni. Dziękował za odrestaurowany mur klasztorny i wszelkie kosztowne prace inwentaryzacyjne, badania konserwatorskie, archeologiczne, architektoniczne, służące planowanym w przyszłości pracom odnowy elewacji kościoła i klasztoru, odwodnienia, przyłączenia do kanalizacji sanitarnej i deszczowej, a w efekcie podjęcia prac budowlanych wewnątrz zabudowań klasztornych. Dziękował też za wrażliwość na każdorazowe, godne przeżywanie i oprawę uroczystości parafialnych i państwowych, za udział w nich wielu hierarchów Kościoła i zakonu, za organizowane koncerty z udziałem znamienitych wykonawców muzyki sakralnej i klasycznej. Życzył mu, by przy wykonywaniu nowej posługi zakonnej Bóg darzył go wszelkimi łaskami, a matczyną opieką otaczała Matka Boża Częstochowska. Zapewnił go także, by pamiętał zawsze, że zostawia w Wągrowcu po sobie znaczący ślad swej obecności, a także wiernych mu wdzięcznych parafian i przyjaciół. Rada Parafialna i członkowie Stowarzyszenia „Magna Carta” wręczyli o. Dariuszowi obraz przedstawiający wągrowiecki kościół i klasztor. Stosowne podziękowania złożyli także na ręce o. Dariusza przedstawiciele wspólnot działających w parafii m.in. członkowie Towarzystwa Św. Wojciecha, liturgicznej służby ołtarza i wielu innych. W imieniu Urzędu Gminy w Wągrowcu, wyrazy podziękowania złożył wójt Przemysław Majchrzak. Koncelebransami mszy św. byli: o. Józef Stępień – nowy proboszcz, o. Emanuel Matusiak, o. Paweł Przybyszewski i ks. Hubert Hinc. W wygłoszonej homilii o. Dariusz prosił nas, byśmy nadal trwali przy Matce Bożej, a także teraz przy Apostołach Miłosierdzia, i w Nich upatrywali łask dla siebie i swoich najbliższych. Dziękując za swoje 6 lat posługiwania w parafii podkreślił, że wszystko czego udało mu się dokonać zawdzięcza dobrej współpracy z parafianami, bez pomocy których osiągnięcie tych efektów byłoby niemożliwe. Prosił też, byśmy swą pomocą nadal wspierali nowego proboszcza o. Józefa Stępnia. Na zakończenie o. Dariusz wraz z koncelebransami poprowadził koronkę do Bożego Miłosierdzia i udzielił zebranym błogosławieństwa, a wierni mogli u stopni ołtarza Miłosierdzia Bożego ucałować relikwie Apostołów Miłosierdzia papieża Św. Jana Pawła II i Św. Siostry Faustyny.

Janusz Marczewski

Klasztor Paulinów i Parafia Wniebowzięcia NMP w Wągrowcu, Kościół Piotra i Pawła Wągrowiec, Klasztor Pocysterski