Dzień czwarty, 13 marca:
Modlitwa: Józefie Święty, pod opieką Twoją rósł chleb żywota z nieba dany. Tyś Go w ziarnie pielęgnował, by nakarmił ludzki głód. Uproś nam łaskę odczuwania głodu eucharystycznego, aby Komunia Święta była dla nas źródłem pokoju i zadatkiem chwalebnego zmartwychwstania. + Litania
Tekst rozważań, święta Teresa z Avila, „Jak mocno ufam świętemu Józefowi?”
Chciałbym przekonać wszystkich ludzi, aby poświęcili się temu chwalebnemu świętemu, ponieważ przez własne ogromne doświadczenie wiem, jakie błogosławieństwa może on dla nas wyprosić u Boga. Nigdy nie znałam nikogo, kto był naprawdę oddany Józefowi i nie byłby zaszczycony szczególnymi względami, które nie posunęłyby go zbytnio do mocy cnoty: On pomaga w szczególny sposób tym duszom, które się mu polecają.
Minęło już bardzo wiele lat odkąd zaczęłam prosić go o wstawiennictwo, i zawsze je otrzymywałam. Jeśli prośba była w jakikolwiek sposób nietrafiona, to on sam poprawił ją dla mojego większego dobra. Na miłość Boga, proszę aby ten, kto nie wierzy mi, podjął próbę dla siebie samego – a następnie doświadczył wielkiego dobra, które wynika z powierzenia się temu chwalebnemu patriarsze i oddania się świętemu Józefowi.
Dzień piąty, 14 marca:
Modlitwa: Potężny nasz Patronie, zło z ogromną siłą wciska się w nasze życie, powodując zamęt w sumieniu i całym życiu chrześcijańskim. Zarówno “marności światowe”, jak i “szatańskie najazdy” nie ustają w uwodzeniu do zła. Wspomagaj nas Swoją potężną opieką, abyśmy pomocą Twą wsparci mogli żyć pobożnie, święcie umierać i osiągnąć szczęście wieczne. + Litania
Tekst rozważań: fragment Redemptoris Custos, Jana Pawła II
Gdy nadeszły trudne czasy dla Kościoła, Pius IX, „chcąc zawierzyć go szczególnej opiece świętego Patriarchy, ogłosił Józefa «Patronem Kościoła katolickiego»”. Wiedział, że akt ten nie był czymś przejściowym, ponieważ ze względu na wyjątkową godność, „jakiej Bóg udzielił najwierniejszemu słudze swemu, Kościół święty zawsze czcił i wychwalał, a po Najświętszej Pannie najgorętszym św. Józefa otaczał uwielbieniem, uciekając się do niego w największych potrzebach i niebezpieczeństwach”.
Jakie są przyczyny tak wielkiej ufności? Leon XIII wyjaśnia je następująco: „Szczególna przyczyna tego, że św. Józef jest opiekunem Kościoła i że Kościół tak wiele się spodziewa po jego opiece i troskliwości, tkwi w tym, że był małżonkiem Maryi i domniemanym ojcem Jezusa Chrystusa … Józef był prawnym i naturalnym stróżem, opiekunem i obrońcą Rodziny świętej … Dlatego jest rzeczą słuszną i należy się św. Józefowi przede wszystkimi innymi, aby teraz swą niebieską potęgą strzegł i bronił Kościoła Chrystusowego tak, jak ongiś najsumienniej strzegł Rodziny z Nazaretu, gdzie było tego potrzeba”.
Trzeba modlić się o to orędownictwo; jest ono ustawicznie potrzebne Kościołowi nie tylko dla obrony przeciw pojawiającym się zagrożeniom, ale także i przede wszystkim dla umocnienia go w podejmowaniu zadania ewangelizacji świata i nowej ewangelizacji obejmującej „kraje i narody, w których niegdyś — jak napisałem w Adhortacji apostolskiej Christifideles laici — religia i życie chrześcijańskie kwitły … dzisiaj wystawione są na ciężką próbę”. Aby nieść po raz pierwszy prawdę o Chrystusie, lub głosić ją ponownie tam, gdzie została zaniedbana czy zapomniana, Kościół potrzebuje szczególnej „mocy z wysokości” (por. Łk 24, 49; Dz 1, 8), będącej z pewnością darem Ducha Pańskiego, jak również owocem wstawiennictwa i przykładu jego Świętych.
Pokładając ufność w przemożnym wstawiennictwie św. Józefa, Kościół widzi w nim również wspaniały wzór nie tylko dla poszczególnych stanów życia, ale dla całej chrześcijańskiej wspólnoty, niezależnie od warunków życia i zadań, jakie w niej pełni każdy z wiernych.
Jak stwierdza Konstytucja Soboru Watykańskiego II o Objawieniu Bożym, fundamentalną postawą całego Kościoła winno być „nabożne słuchanie Słowa Bożego”, czyli całkowita gotowość wiernego służenia zbawczej woli Boga objawionej w Jezusie. I oto już na początku dziejów odkupienia odnajdujemy wcielony wzór posłuszeństwa — po Maryi — właśnie w Józefie, który wyróżnił się wiernym wypełnieniem Bożych przykazań.
Dzień szósty, 15 marca:
Modlitwa: Głowo Najświętszej Rodziny razem z Najświętszą Maryją Panną i Zbawicielem jesteście niedościgłym wzorem życia rodzinnego i wszelkich cnót domowych. Uproś naszym rodzinom łaskę wpatrywania się w Twoją Rodzinę Nazaretańską dla uczenia się życia rodzinnego w pokoju i szczęściu. + Litania
Tekst rozważań: Święty Józef – uczestnik najważniejszej historii, Plinio Correa de Oliveira
Wielki święty Józef mógł pochwalić się znamienitym rodowodem, ale żył w niskości, wśród tych najniższych klas społecznych swoich czasów; wyraźnie kontrastowało to z jego wysokim narodzeniem. Nie miał wiele naturalnych środków, dzięki którym ludzie stają się wielcy. Nie posiadał on ani wojska, ani innych czynników sprzyjających szerzeniu chwały jego imienia.
Nie miał możliwości by wspiąć się na wysoką pozycję. Żył pokornie i nieznany w cieniu majestatycznej świątyni Dawida, na ziemi, gdzie kiedyś panowała mądrość Salomona. Niemniej jednak to właśnie on świeci ogniem miłości. Jego intensywna miłość do Boga, podziwiana duchowość i życie wewnętrzne sprawiają, że jego dusza jest przyjemna Trójcy Przenajświętszej. To ten pokorny człowiek jest wezwany do bezpośredniego udziału w wydarzeniach, które spowodowały najciekawsze fakty w historii, takie jak Odkupienie ludzkości.
