O ustanowienie święta „Dziękczynienia NMP Częstochowskiej” ojcowie paulini zabiegali kilkakrotnie. Po raz pierwszy zwrócili się z taką prośbą do Stolicy Apostolskiej po obronie Jasnej Góry przed Szwedami w 1655 r. Kongregacja Obrzędów zezwoliła wtedy jedynie na odprawianie Mszy św. wotywnych. Dopiero papież Pius X w 1904 r. zatwierdził uroczystość NMP Częstochowskiej dla Jasnej Góry i dla ówczesnej diecezji włocławskiej. Po raz pierwszy obchodzono ją 29 VIII 1906 r. Papież Pius XI ustalił jako uroczystość dzień 26 sierpnia (1931).

Pierwszy raz czczono Matkę Bożą Jasnogórską (1932) w ramach obchodów jubileuszu 550-lecia Jasnej Góry. W diecezjach polskich uroczystość wprowadzano stopniowo (od 1910). Zgodnie z decyzją Piusa XII święto obchodzone jest jako uroczystość całego Kościoła Katolickiego w Polsce od 1956 r. Z inicjatywy Prymasa Polski Kardynała Stefana Wyszyńskiego rok później rozpoczęła się peregrynacja kopii obrazu Matki Bożej Częstochowskiej po Polsce.

Obrazem jasnogórskim od ponad sześciu wieków opiekują się paulini. Zakon został sprowadzony do Polski w 1382 r. z Węgier przez księcia Władysława Opolczyka, który ufundował klasztor na Jasnej Górze. Sprowadził on też ze swoich posiadłości na Rusi Halickiej obraz Matki Bożej czczony wcześniej na zamku w Bełzie. Obraz przedstawiający Matkę Bożą z Dzieciątkiem na ręku malowany jest w stylu ikony bizantyjskiej. Według tradycji namalował go św. Łukasz Ewangelista na deskach pochodzących z blatu stołu z domu Świętej Rodziny. Już w Bełzie obraz otaczano kultem i uważano, że słynie łaskami. Hipotezy naukowe mówią, że obraz przybył do Bełza z Bizancjum około XII w. Data jego powstania nie jest jednak dokładnie znana. W 1430 r. obraz został sprofanowany i uszkodzony przez rozbójników, którzy napadli na klasztor jasnogórski. Twarz Matki Bożej była wówczas kilkakrotnie cięta. Na polecenie króla Władysława Jagiełły obraz odnowiono w Krakowie. Kult obrazu rozpowszechnił się na całą Polskę szczególnie po obronie klasztoru w czasach potopu szwedzkiego. Po zwycięstwie nad Szwedami, 1 IV 1656 r. król Jan Kazimierz, ogłosił Matkę Bożą Królowa Korony Polskiej, składając uroczyste śluby przed obrazem Matki bożej Łaskawej we Lwowie. Śluby te odnowiono na Jasnej Górze 300 lat po ślubach królewskich, 26 VIII 1956 r. Tekst został napisany przez kardynała Stefana Wyszyńskiego, prymasa Polski w więzieniu w Komańczy. Episkopat Polski, w obecności około miliona wiernych – mimo uwięzienia Prymasa – złożył Jasnogórskie Ślubowania Narodu Polskiego. Wtedy to Cudowny Obraz po raz pierwszy niesiono w procesji po jasnogórskich wałach. Rozpoczęcie peregrynacji jest wynikiem Ślubów Jasnogórskich złożonych 26 VIII 1956 r. przez ponad milionowa rzeszę Polaków. Paulini dostrzegli wówczas wśród ludzi potrzebę głębszej obecności Matki Bożej w ich codziennym życiu. Ideą peregrynacji kopii Jasnogórskiej Ikony po parafiach Polski podzielili się z przebywającym w więzieniu w Komańczy Prymasem kard. Stefanem Wyszyńskim. Ostateczna decyzja w sprawie nawiedzenia wszystkich polskich parafii i diecezji przez kopię Cudownego Obrazu Jasnogórskiego zapadła 11 IV 1957 r. na 45 Konferencji Plenarnej Episkopatu Polski. Kopia Cudownego Obrazu rozpoczęła swą pielgrzymkę po Polsce 29 VIII 1957 r. od archikatedry warszawskiej. Wizerunek Matki Bożej Nawiedzającej został aresztowany (1966) przez władze PRL i przewieziony na Jasną Górę. Funkcjonariusze MO pilnowali obrazu, kontrolując wszystkie samochody wyjeżdżające z Sanktuarium. Uwięzienie trwało sześć lat. Obraz powrócił na trasę nawiedzenia 18 VI 1972 r. W ciągu ponad 23 lat pielgrzymowania Maryja nawiedziła ponad 8 tys. kościołów i kaplic, 7150 parafii. Pierwsze Nawiedzenie trwało do Jubileuszu 600-lecia Jasnej Góry, a więc do 1982 r. Drugie Nawiedzenie wszystkich parafii rozpoczęło się 5 V 1985 r. w Drohiczynie. Miało być przygotowaniem do Jubileuszowego Roku 2000 od narodzenia Chrystusa. Peregrynacja trwa nadal.