Znak krzyża wykonywany jest w dwojaki sposób:
● jako tzw. wielki znak krzyża znany w liturgii od XI w. – kreślony prawą ręką od czoła do serca oraz od lewego do prawego ramienia; otwiera on i zamyka czynności liturgiczne oraz modlitwy wspólne i indywidualne;
● jako kreślenie znaku krzyża na osobach, przedmiotach (na księdze Ewangelii) i samym sobie (np. w czasie Mszy św. przed Ewangelią), które było już znane w III w.; był on znakiem chroniącym przed złymi duchami, udzielającym pomocy w pokusach, umacniającym wiarę i znakiem publicznego jej wyznania.
Ks. Michał Lipiński CM
————————————————————
Znak krzyża
W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.
Powyższym słowom towarzyszy gest przeżegnania się, wyrażający oddanie się całego człowieka pod opiekę głównego symbolu chrześcijaństwa – krzyża. Znakiem krzyża rozpoczyna się z zasady każdą celebrację liturgiczną i każdą modlitwę. Może on jednak stanowić sam w sobie „najkrótszą modlitwę” – na przykład na rozpoczęcie i na zakończenie dnia, przed podróżą lub przed pracą. Znak krzyża towarzyszy ponadto formule chrześcijańskiego błogosławieństwa i modlitw towarzyszących udzielaniu sakramentów.
