Św. Ignacy, zanim został założycielem w 1540 roku Towarzystwa Jezusowego, przeszedł długą drogę. Iñigo, bo takie było imię, które otrzymał na chrzcie świętym, urodził się w zamożnej rodzinie szlacheckiej w Kraju Basków w Hiszpanii. Wychowywał się na zamku, gdzie przyuczano go do służby na dworze królewskim. Gdy został rycerzem bronił przed królem Nawarry i Francuzami twierdzy w Pampelunie. W czasie bitwy kula armatnia roztrzaskała mu nogę. Ten nieszczęśliwy wypadek stał się początkiem zmian w jego życiu. Podczas rekonwalescencji zaczął czytać Ewangelię i dzieła ascetyczne, a modlitwa coraz bardziej otwierała jego serce na głos Boga. Nową drogę życia rozpoczął od pieszej pielgrzymki do sanktuarium Matki Bożej w Montserrat. Przed wizerunkiem Maryi zostawił swój oręż, a następnie zamieszkał w grocie, prowadząc przez kilkanaście miesięcy życie pustelnicze. Podczas studiów na paryskiej Sorbonie złożył wraz z bliskimi towarzyszami śluby czystości i ubóstwa. Po przyjęciu święceń powołał nowy zakon. Jest autorem modlitwy: „Zabierz, Panie, i przyjmij całą wolność moją, pamięć moją i rozum, i wolę mą całą, cokolwiek mam i posiadam. Ty mi to wszystko dałeś – Tobie to, Panie oddaję. Twoje jest wszystko. Rozporządzaj tym w pełni wedle swojej woli. Daj mi jedynie miłość Twą i łaskę, albowiem to mi wystarcza. Amen.”
Boże, przez wstawiennictwo św. Ignacego ucz mnie otwartości na Twoją wolę.
