2. Wniebowstąpienie Jezusa
Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły. (Mk 16, 19-20).
Z kazania św. Augustyna o Wniebowstąpieniu Pańskim
Chrystus wstąpił do nieba, ale nie odszedł od nas. Tak i my już tam jesteśmy razem z Nim, choć jeszcze nie spełniło się w naszym ciele to, co jest nam obiecane. Chrystus już jest wyniesiony ponad niebiosa; cierpi jednak na ziemi, ilekroć my, Jego członki, doznajemy utrapień.
Apostołowie wpatrują się w Jezusa. Ich wzrok podąża ku górze, ku niebu. Patrząc w górę, ku niebu, stopniowo się prostują, stają się ludźmi, którzy chodzą z podniesioną głową. Wniebowstąpienie Jezusa – Boga i człowieka zarazem, pokazuje, jaki jest cel i jakie są możliwości człowieka zjednoczonego z Bogiem. Musisz jasno i prawdziwie zobaczyć, kim jesteś, łącznie ze swoją słabością i grzesznością, ale też musisz pamiętać, kim możesz się stać – kim możesz być, kiedy twoje spojrzenie będzie utkwione w Jezusie, a twoje serce, twoje pragnienie będzie za Nim podążało ku niebu.
