Kapłan († 1595)Wspomnienie: 26 maja
Urodził się w Florencji w 1515 r. Duchowo kształtowali go dominikanie z konwentu San Marco. Następnie u swojego stryja pod Monte Cassino uczył się zawodu kupca. W końcu jednak porzucił karierę handlową i udał się w wieku 18 lat do Rzymu, by studiować filozofię i teologię. Spędzał długie godziny na modlitwie i często odwiedzał katakumby św. Sebastiana. Tam właśnie, w 1544 r., doznał mistycznego opanowania Bożą miłością. Doświadczenie to nie było jedynie duchowe; przeprowadzona po śmierci sekcja wykazała, że dwa jego żebra ustąpiły miejsca powiększonemu sercu. Filip zaczął głosić Ewangelię na ulicach Rzymu jako człowiek świecki. Założył Bractwo Świętej Trójcy, mające opiekować się ubogimi i chorymi, a także szerzył nabożeństwo czterdziestogodzinne. W wieku 36 lat, z posłuszeństwa kierownikowi duchowemu, Filip przyjął święcenia kapłańskie. Od tego momentu spędzał wiele czasu na słuchaniu spowiedzi. Filip zorganizował dla swoich zwolenników pielgrzymkę do siedmiu kościołów Rzymu. Z czasem zgromadził ich w „Oratorium” — były to regularne spotkania obejmujące czytanie Pisma Świętego, kierownictwo duchowe, muzykę i wykłady. Założył także zgromadzenie kapłanów, oratorianów. „Drugi Apostoł Rzymu” umarł 26 maja 1595 r., w święto Bożego Ciała, po dniu spędzonym na głębokiej modlitwie.
Św. Filipie, rozpal moje serce!
