Św. Piotr i św. Paweł
Obaj pozwolili Chrystusowi działać, pomimo swoich wad i słabości, i Chrystus przyjął tę ofiarę z reszty ich życia. Przyjął dar św. Piotra zapakowany w jego chwiejność i tchórzostwo, i dar św. Pawła zapakowany w jego okrutną przeszłość oraz konfliktowy charakter. Chrystus nie patrzył na opakowanie, tylko na dar – a darem było serce i życie każdego z nich, Piotra i Pawła. Jeśli nazywamy ich dzisiaj świętymi, jeśli są oni dla nas filarami Kościoła, to nie dlatego, że odnieśli sukces – bo gdybyśmy na naszych bohaterów wybierali ludzi sukcesu, to w Litanii do Wszystkich Świętych musiałoby się znaleźć miejsce na przykład dla Billa Gatesa. Nie, oni są filarami Kościoła dlatego, że odpowiedzieli na prośbę Chrystusa, na wezwanie: „Daj Mi siebie!”
Moi kochani! W ten świąteczny wieczór, gdy ich wspominamy i razem z nimi oddajemy cześć Chrystusowi – a w Chrystusie im również oddajemy cześć – spróbujmy tam, gdzie jesteśmy, i tacy, jacy jesteśmy, powiedzieć Panu Bogu: „Dajję Ci siebie”. Odważmy się, po raz kolejny! I jeszcze jutro, i pojutrze, i tak do końca życia… Pomimo tego wszystkiego, co różni odbrązawiacze będą mogli znaleźć w naszej biografii, możemy i my każdego dnia na nowo oddawać się Chrystusowi. A przecież o to właśnie chodzi w naszym chrześcijańskim życiu.
o. Paweł Krupa OP
Paweł Krupa, dominikanin, doktor teologii, historyk idei, mediewista, popularny kaznodzieja, autor książek. („Krupówki warszawskie. Kazania na lato i jesień”, wyd. „W drodze”, Poznań 2018).
