Góra Karmel w Palestynie była miejscem modlitwy proroka Eliasza w IX wieku przed Chrystusem. Po dwuletniej suszy, jaka panowała w Ziemi Świętej, Eliasz udał się na szczyt Karmelu wraz ze swoim sługą. W czasie modlitwy ukazał się nad horyzontem morza obłok tak mały jak dłoń człowieka (por. 1 Krl 18, 41-46). Znak ten stał się zapowiedzią deszczu, który zapobiegł suszy i wszelkim jej skutkom. Po śmierci proroka osiedlili się na tej górze jego uczniowie i żyli tam jako pustelnicy. W czasach Chrystusa przyjęli oni chrzest i stworzyli początki monastycyzmu chrześcijańskiego. Ojcowie Kościoła dostrzegli w obłoku wyłaniającym się z morza symbol Maryi, za przyczyną której przyszedł na świat Zbawiciel. On daje wodę żywą, wodę, która staje się źródłem, prowadzi do życia wiecznego (zob. J 4, 10, 13n). Mnisi chrześcijańscy zaczęli czcić na górze Karmel Najświętszą Maryję Pannę. W XII wieku, ze względu na zagrożenie ze strony islamu, opuścili Palestynę i udali się do Europy. Na Zachodzie nie znaleźli wsparcia i przypuszczali, że ich zakon skazany jest na zagładę. Generał zakonu św. Szymon Stock nie poddawał się i pokładał całą nadzieję w Maryi. Nocą z 15 na 16 lipca 1254 roku, w czasie modlitwy, ukazała mu się Matka Najświętsza, podarowała mu szkaplerz i zapewniła, że kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego. Jest to znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach i przymierza pokoju Słowa Maryi potwierdziły się, gdyż od tego czasu zakon karmelitański zaczął prężnie się rozwijać. W XIV wieku Pani z góry Karmel ukazała się papieżowi Janowi XXII i powiedziała mu, że kto będzie nosił szkaplerz, zachowywał cnotę czystości według swego stanu i będzie się modlił, dostąpi przywileju sobotniego. Zawarty jest on w słowach: „Ja, ich Matka, w pierwszą sobotę po ich śmierci, wyzwolę ich z czyśćca i powiodę na górę żywota wiecznego”.
W 1726 roku papież Benedykt XIII wprowadził święto Najświętszej Maryi Panny z góry Karmel do całego Kościoła. Warto wspomnieć, że objawienia Matki Bożej w Lourdes zakończyły się 16 lipca, w święto NMP z góry Karmel. Nauczycielski Urząd Kościoła uznał szkaplerz karmelitański obok różańca świętego za podstawowe nabożeństwo maryjne. Spośród wielkich czcicieli Matki Bożej z góry Karmel warto wymienić Ojca Świętego Jana Pawła II, który od dziecięcych lat nosił szatę szkaplerza, podobnie św. Bernadetta Soubirous z Lourdes, a siostra Łucja z Fatimy należała do zakonu Najświętszej Maryi Panny z góry Karmel.
