Kapłan († 1898)Wspomnienie 28 lipca
Urodził się w ubogiej rodzinie libańskiej w 1828 r. Po śmierci ojca opiekował się owcami na pastwisku i rozmawiał z Bogiem. Jego matka planowała dla niego zaręczyny, ale on pragnął zostać mnichem. Kiedy miał 23 lata, opuścił w tajemnicy dom i powędrował na piechotę do klasztoru Matki Bożej w Mayfouk, gdzie po męczenniku z II w. przyjął imię Charbel. W 1859 r., po ukończeniu studiów teologicznych i filozoficznych, Charbel przyjął święcenia kapłańskie. W klasztorze św. Marona w Annaya zachowywał ścisły reżim modlitwy, postu, pokuty i ciężkiej pracy. Pragnął jednak większej samotności. Za pozwoleniem przełożonego Charbel przeniósł się do niewielkiej pustelni św. Piotra i Pawła; przez cały dzień koncentrował się na świętej liturgii przygotowując się do niej, a potem wielbiąc Pana w dziękczynieniu przez całe godziny. Chorzy i ubodzy przychodzili do niego po błogosławieństwo i radę. Po 23 latach spędzonych w samotności Charbel doznał udaru podczas celebrowania Mszy. Zmarł 24 grudnia 1898 r.; na jego pogrzebie zgromadzili się chrześcijanie i muzułmanie szyiccy. Kilka dni po śmierci Charbela wieśniacy zaczęli informować, że jego grób jest spowity światłem o nadzwyczajnym blasku. Potok cudów, który wydarzył się u jego grobu trwa nieprzerwanie po dziś dzień. W dokumentach poświadczono ponad 6 tys. cudownych uzdrowień, ale jest ich o wiele więcej.
Św. Charbelu, wstawiaj się za mną w moich potrzebach.
