Założyciel zakonu († 1547)Wspomnienie 7 sierpnia
Kajetan z Thieny był absolwentem wydziału prawa na uniwersytecie w Padwie. Po zakończeniu nauki udał się do Rzymu i tam został protonotariuszem papieskim. Zamiast jednak zajmować się wspinaniem po szczeblach kariery, z oddaniem odwiedzał chorych i ubogich w rzymskich przytułkach. Zapewne miało to spory związek z tym, że był człowiekiem modlitwy i miał serce o wielkiej wrażliwości na potrzebujących.
Jego ulubionym miejscem modlitw była Bazylika Matki Bożej Większej (Santa Maria Maggiore), jedna z czterech bazylik papieskich. W VII w. umieszczono w niej relikwie Żłóbka Pańskiego (Sacra Culla). To właśnie przy nim św. Kajetan szczególnie lubił się modlić i tam spotkała go szczególna łaska. Po otrzymaniu święceń w 1533 r. swoją Mszę prymicyjną odprawiał właśnie w tym kościele. Było to dla niego o tyle trudne, że nie czuł się godny tak wielkiego wywyższenia, jak bycie kapłanem. Maryja pomogła mu w przyjęciu tego powołania – podczas pierwszej odprawianej przez niego samodzielnie liturgii pojawiła się nad ołtarzem i podała mu Dzieciątko Jezus. Obdarzony przez Nią tak wielkim zaufaniem Kajetan przestał wątpić w siebie. Wkrótce też stał się założycielem zgromadzenia kanoników regularnych, zwanych teatynami, posługujących ubogim i chorym – tym, którzy są tak mali i bezradni jak Dzieciątko.
Święty Kajetanie z Thieny, uproś nam serca otwarte na potrzebujących!
