Maryja jest “Dziewicą słuchającą”, która z wiarą przyjęła słowo Boże. Powiadamy z wiarą, która była dla Niej warunkiem i drogą do Bożego Macierzyństwa. Jak trafnie mówi św. Augustyn: “Najświętsza Maryja, wierząc, porodziła (Jezusa), którego poczęła wierząc”. Gdy Anioł rozwiał Jej wątpliwość (por. Łk 1, 34-37), Ona pełna wiary i poczynając Chrystusa pierwej w duszy niż w łonie, powiada: “Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa” (Łk 1, 38). Z wiarą, która była dla Niej przyczyną szczęścia i która zrodziła w Niej pewność, że będzie spełniona obietnica zawarta w słowach: “błogosławiona, któraś uwierzyła w spełnienie tego, co ci powiedziane zostało od Pana” (Łk 1, 45). Z wiarą, mówimy, z jaką Ona, spełniając główną rolę i będąc szczególnym świadkiem Wcielenia Chrystusa, przechowywała wspomnienie Jego dzieciństwa, którego wydarzenia rozważała w swoim sercu (por. Łk 2, 19. 51). Podobnie czyni Kościół, który w świętej liturgii słucha słowa Bożego, przyjmuje je, głosi i czci, a także udziela Chrystusa jako Chleba życia, który w Jego świetle bada znaki czasu i wyjaśnia oraz przeżywa wydarzenia ludzkie.
MC 17
