Rekolekcje zawsze mają na celu uwrażliwić nas na prawdy wiary płynące z Boskich przykazań, z kart Ewangelii, tak jak to czynił Jezus za swego ziemskiego życia, wskazując na popełniane wykroczenia, sprzeczne z tym, co wcześniej zapisane jest na kartach Pisma Świętego. Przykładów jest wiele, my je znamy, gorzej z przestrzeganiem. Jezus, wyganiając kupców i handlarzy ze świątyni, nie tylko żąda szacunku dla Domu Swego Ojca, ale chce nam pokazać, byśmy zawsze pamiętali o tym, kiedy wchodzimy do kościoła, by zachować pełen szacunek dla miejsca, w którym On na nas czeka, by nas wysłuchać i darzyć swymi łaskami. Rekolekcjonista o. Euzebiusz Grądalski bardzo trafnie odczytując słowa Ewangelii Łukaszowej przypomniał nam, że tak jak Jezus głoszący prawdę w Nazarecie został wyrzucony z miasta, tak i my powinniśmy zachowywać prawdy wiary nawet wówczas, gdy wokół nas szerzy się zło ludzi wrogo nastawionych do Kościoła. Człowiek prawdziwie wierzący winien pozostać obojętny na te wyrazy niechęci innych osób i trwać wiernie przy swoich przekonaniach. Wielu ludzi pozostaje niechętnych na prawdy naszej wiary, próbują je dostosowywać do własnych poglądów, próbują „modernizować” podstawowe jej kanony. Nie idźmy tą drogą, raczej módlmy się za swoich wrogów. A Jezusowi powierzajmy swe kłopoty. Jeżeli szczerze wierzysz, jeżeli zawierzysz Bogu, to On zawsze wysłucha twych próśb. Kolejny dzień rekolekcji, ponownie wprowadził nas na drogę właściwej interpretacji zapisów z kart Ewangelii, wskazując nam linię postępowania. Jak relacjonuje ewangelista Mateusz, Jezus bardzo wyraźnie wskazuje nam, jak winniśmy zachowywać się wobec osób, które swym postepowaniem spowodowały naszą niechęć do ich postaw, do wybaczania im krzywd czy innych kroków, które nas do tych osób zniechęciły. Winniśmy bowiem pamiętać, że i one, w swym rachunku sumienia dostrzegły zło swego postępowania; pragną to zło naprawić, pragną wreszcie wejść na drogę prawdy i zadośćuczynić swym prześladowanym wyrządzone krzywdy. Ale by mogły cieszyć się powrotem na drogę ewangelicznego postępowania, potrzebują naszego wybaczenia. Pamiętajmy, by im tego nie odmawiać, jeśli oni wykazują skruchę i o to szczerze proszą. My sami też musimy być świadomi, że jeśli chcemy być w zgodzie z własnym sumieniem, to nie wolno nam w takich sytuacjach milczeć, gdy nasz bliźni nas nie prosi o wybaczenie. W takiej sytuacji napomnij go o jego błędzie, by on dostrzegł twoją wolę przebaczenia. I pamiętaj, że Bóg w sakramencie pojednania wybacza zawsze twoje grzechy, to i ty nie pozostawaj zatwardziałym w stosunku do swego bliźniego, który szczerze chce się nawrócić, prosząc cię o wybaczenie. Kończący dzień naszych parafialnych rekolekcji to rozważanie historii „Bożego Baranka”, genezy powstania tego terminu, gdzie rekolekcjonista poprzez tradycje sięgające kilkunastu wieków przed narodzeniem Chrystusa, przekazał nam nie często spotykaną wiedzę, która przybliżyła nam zwyczaje panujące przed wiekami, genezę Paschy, aż do śmierci krzyżowej Jezusa, która otworzyła nam drogę do Nieba. Przesłaniem tych słów było wskazanie rekolekcjonisty, byśmy całym swym życiem starali się ponad wszystko przestrzegać zasad płynących z Dekalogu i tym samym nie utracili szansy, którą dla nas Bóg przygotował – życia wiecznego z wszystkimi obiecanymi dobrami dla tych, którzy swą ziemską drogą kroczyli przestrzegając prawa Boskie. O. Euzebiuszowi dziękujemy za te dni nauki, za stworzony klimat dialogu i niecodzienną wytworzoną atmosferę, która przygotowała nas do właściwego przeżycia Świąt Wielkiej Nocy. Bóg zapłać i Szczęść Boże !

Janusz Marczewski