Biskup i Doktor Kościoła (339 – 397)Wspomnienie 7 grudnia
Niezwykłe jest świadectwo o „człowieku Bożym”, którego życie i przykład nauczyły św. Augustyna wiary i przepowiadania słowa Bożego. W księdze piątej „Wyznań” wspomina pierwsze z nim spotkanie: „Przybywszy tam [do Mediolanu], odwiedziłem biskupa Ambrożego. Znany był w całym świecie jako jeden z najzacniejszych mężów, i był pobożnym Twoim [Boże] czcicielem. Kazania jego dostarczały niezmordowanie ludowi Twojemu «mocy chleba, wesela oliwy i trzeźwego upojenia Twoim winem». To Ty mnie nieświadomie wiodłeś do niego, aby on mnie już świadomego przywiódł do Ciebie”. I dalej przyznaje św. Augustyn, że wprawdzie był pod urokiem biskupiej mowy, ale ostatecznie o przyjęcie chrztu zdecydowało – jak powie Benedykt XVI – „świadectwo biskupa i Kościoła mediolańskiego, modlącego się i śpiewającego, zjednoczonego jak jedno ciało”. W księdze dziewiątej przypomniany jest wprowadzony przez św. Ambrożego „zwyczaj, wzorem Kościołów wschodnich, śpiewania hymnów i psalmów, aby wśród ogólnego przygnębienia wierny lud nie tracił ducha”. Biskup Mediolanu, znany dotąd z mów, pism egzegetycznych i teologicznych, dał się też poznać jako reformator liturgii i śpiewu kościelnego (tzw. liturgia ambrozjańska). Jest autorem hymnów kościelnych,
do dziś używanych w brewiarzu.
(oprac. T. Cwalina)
Święty Ambroży, ucz nas takiego czytania Pisma Świętego, byśmy przyjęli w swoim sercu słowo Boże.
Nauka moralna
Podajemy tu kilka myśli św. Ambrożego, tchnących jak najwyższą mądrością. Powinny one stanowić nieoceniony skarb dla każdego chrześcijanina-katolika:
Nie dziw, że człowiek grzeszy, ale na naganę zasługuje ten, kto nie uznaje swych grzechów i nie upokarza się przed Bogiem.
Łatwiej znajdziesz takich, co zachowali niewinność, aniżeli takich, co odpokutowali swe grzechy.
Nie ma nic wznioślejszego, jak służyć Bogu.
Jeśli sam się oskarżysz, nie potrzebujesz się lękać oskarżyciela.
Krzyżujemy swe ciało, gdy stłumiamy i zwalczamy jego pożądliwości.
Nic nie wyjednywa nam bardziej przychylności ludzkiej, jak miłosierdzie i uprzejma łagodność.
Niczego nie powinniśmy się więcej uczyć, jak milczenia, a to dlatego, abyśmy się dobrze i należycie uczyli.
Prawdziwa siła człowieka polega na tym, aby umiał zapanować sam nad sobą, powściągał swój gniew i nie dawał folgi swym żądzom.
Człowiekiem jesteś, a jako człowiek wystawiony jesteś na pokusy, pokonywaj je przeto.
Modlitwa
Boże, któryś lud Twój świętym Ambrożym, wielkim sługą Twoim obdarzył, spraw łaskawie, prosimy, abyśmy tego, który był nam mistrzem życia duchownego na ziemi, zasłużyli sobie mieć przyczyńcą w Niebie. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa. Amen.
św. Ambroży, arcybiskup i Doktor Kościoła
urodzony dla świata 340 roku
urodzony dla nieba 4.04.397 roku
wspomnienie 7 grudnia
Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dni roku – Katowice/Mikołów 1937r.
