Według nauczania Kościoła katolickiego Najświętsza Panna stanowi wyjątek pośród rodzaju ludzkiego: została zachowana od skazy grzechu pierworodnego i w konsekwencji od jakiejkolwiek niedoskonałości moralnej. Znaczy to po prostu, że nigdy w życiu nie zgrzeszyła. Łaska niepokalanego poczęcia została Jej udzielona wyłącznie na mocy zasług przewidzianego odkupienia. Należy w tym miejscu uznać zasługi średniowiecznego myśliciela , Dunsa Szkota, który zachowanie Maryi od skazy grzechu wytłumaczył na przykładzie z życia: można podać rękę temu, kto upadł, aby powstał, ale można też w drodze wyjątku podać mu rękę, aby w ogóle nie upadł. Maryja należy do tej drugiej kategorii. Święty Jan Paweł II napisał w encyklice o Eucharystii, że ciało Maryi, jej łono, stało się dla wzrastającego w niej człowieczeństwa Syna Bożego pierwszym tabernakulum. Nie tylko pierwszym, ale i najświętszym. Najświętsza Panna jako jedyna z całego rodzaju ludzkiego, wolna od wszelkich zakusów szatana, czyli od jakiejkolwiek skazy grzechu, odnosi nad nim pełne zwycięstwo. To, co Bóg zamierzył względem człowieka w raju, kiedy go stworzył, osiągnęło pełną realizację w życiu Maryi. Tylko Ona, żyjąc w świecie naznaczonym grzechem, od początku do końca zrealizowała pierwotny zamysł Boga względem człowieka. Szatan nie może więc powiedzieć, że odniósł zwycięstwo nad całą ludzkością, doprowadzając ją do grzechu i odejścia od Boga. Niepokalana jest świetlanym wyjątkiem. Pośród całego rodzaju ludzkiego Maryja stanowi pomnik pełnej współpracy człowieka z Bogiem. Maryja jest najszlachetniejszym kamieniem w budowli Kościoła, która wznosi się na Chrystusie – jedynym bez rysy grzechu, to najdoskonalej uosabia Kościół. Z tej racji Kościół w Księdze Apokalipsy nosi rysy Niewiasty-Maryi.
O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy.
Zobacz: Waldemar Rakocy CM, Wiara chrześcijańska. Trudne pytania i proste odpowiedzi.
