Zanim Cię poznałem, Panie,
nie istniałem prawdziwie
i byłem nieszczęśliwy,
bo sensu życia nie znałem.
W mojej niewiedzy o Tobie
głębia mojego bytu uciekała przede mną.
Dzięki Twojemu miłosierdziu
zacząłem prawdziwie istnieć.
Wiem teraz jasno, że z Twej dobroci
mam swoje istnienie.
I wiem, że Ty, Panie,
który nie potrzebowałeś mojego istnienia,
darmo dałeś mi życie
i nie dla mojego nieszczęścia.
I dlatego jak długo pozwolisz mi żyć,
Ojcze Święty, Boże wszechmogący,
chcę z wdzięcznością głosić,
że Ty jesteś Bogiem wiecznym
i wiecznym naszym Ojcem.
Św. Hilary z Poitiers (zm. 367)
