To przemiana życia. Proces świadomej decyzji zerwania z grzechem (nawrócenie „od”) i zwrócenia się do Boga (nawrócenie „do”). Osoby konsekrowane poświęcają swoje życie Bogu po doświadczeniu bardzo osobistego spotkania z Nim, które motywuje do radykalnej decyzji oddania Bogu wszystkiego. Następuje po odkryciu przez serce tajemnicy wiary, mianowicie, że nic i nikt nie jest godzien takiej miłości jak Bóg. To doświadczenie wiary (u początku którego jest nawrócenie „od”) jest jak ziarno wrzucone w ziemię naszego powołania, które zapuszcza korzenie i wypuszcza życiodajne pędy. Ziarno wiary zmienia się w źdźbło, potem zakwita. O ten kwiat trzeba dbać. Nieustanne nawrócenie (tym razem „do”) jest troską o kwiat wiary. Nasze życie opiera się na wierze i z niej bierze początek, ale domaga się wzrostu wiary, dlatego jest to życie w stanie nieustannego nawracania się. Dzięki nawróceniu serca nasza wiara zakwita wszędzie, gdzie nas Bóg posadzi.
s. M. Daniela Veselivska
