Ojciec Święty Jan Paweł II tuż po swoim wyborze na Stolicę Piotrową, w dniu 29 października 1978 r. powiedział o Różańcu: „Jest to modlitwa, którą bardzo ukochałem. Przedziwna modlitwa! Przedziwna w swojej prostocie i głębi zarazem. Powtarzamy w niej wielokrotnie te słowa, które Maryja usłyszała z ust Archanioła i z ust swej krewnej, Elżbiety. Do tych słów dołącza cały Kościół”. Dwadzieścia cztery lata później, w rocznicę swego wyboru na następcę św. Piotra, podpisał list apostolski Rosarium Virginis Mariae, rozpoczynając go słowami: „Różaniec Najświętszej Maryi Panny ( Rosarium Virginis Mariae), który pod tchnieniem Ducha Bożego rozwinął się stopniowo w drugim tysiącleciu, to modlitwa umiłowana przez licznych świętych… W swej prostocie i głębi pozostaje ona również w obecnym trzecim tysiącleciu, które dopiero się zaczęło, modlitwa o wielkim znaczeniu, przynosząca owoce świętości (RVM 1). Ten krótki fragment Listu apostolskiego podkreśla rangę Różańca w pobożności chrześcijańskiej i uwypukla kilka istotnych jego cech. Modlitwa różańcowa rozwinęła się pod natchnieniem Ducha Świętego i stała się „modlitwą umiłowaną przez licznych świętych”. Jest to modlitwa obecna w pobożności Kościoła Chrystusowego jako ta, która przynosi „owoce świętości”, a więc pomaga skutecznie zrealizować cel chrześcijańskiej wędrówki przez ziemię: wzrost wiary, miłości, świętość. Różaniec pomaga chrześcijaninowi osiągnąć doskonałość dzięki istotnym dwóm cechom, są to: prostota i głębia. Przez modlitwę różańcową rozważamy i kontemplujemy życie Maryi i Jej Syna, i przez to zwracamy ku Nim nasze serca i umysły (por. RVM 24). Różaniec jest więc drogą uświęcenia i doskonalenia siebie. Jest drogą, na której kontempluje się oblicze Chrystusa poprzez rozważanie i przyjmowanie w swoim sercu orędzia ewangelicznego. Różaniec – jak napisał św. Jan Paweł Ii – „W powściągliwości swych elementów skupia w sobie głębię całego przesłania ewangelicznego, którego jest jakby streszczeniem. W nim odbija się echem modlitwa Maryi, Jej nieustanne Magnificat za dzieło odkupieńcze Wcielenia, rozpoczęte w Jej dziewiczym łonie. Przez Różaniec lud chrześcijański niejako wstępuje do szkoły Maryi, dając się wprowadzić w kontemplację piękna oblicza Chrystusa i w doświadczenie głębi Jego miłości. Za pośrednictwem Różańca wierzący czerpie obfitość łaski, otrzymując ja niejako wprost z rąk Matki Odkupiciela” (RVM 1).
Ks. bp Marian Florczyk
