ŚWIĘCI APOSTOŁOWIE PIOTR I PAWEŁ
Chociaż ci dwaj święci, nazywani przez liturgię «Książętami Apostołów», różnili się osobowością i kulturą, tajemniczym zrządzeniem Bożej Opatrzności stali się uczestnikami wspólnego dzieła apostolskiego. Dlatego również Kościół wspomina ich tego samego dnia. Uroczystość ma bardzo starą tradycję. Jej formularze znajdujemy w rzymskich księgach liturgicznych znacznie wcześniej niż uroczystość Bożego Narodzenia. W czwartym stuleciu odprawiano w tym dniu w Rzymie trzy Msze św.: w Bazylice św. Piotra na Watykanie, w bazylice św. Pawła za Murami i w katakumbach św. Sebastiana, gdzie w epoce najazdów barbarzyńców ukryto na pewien czas — jak mówi tradycja — ciała obydwu apostołów. Św. Piotr, rybak z Betsaidy, zostaje ustanowiony przez Chrystusa kamieniem węgielnym Kościoła. Św. Paweł, oślepiony na drodze do Damaszku, z prześladowcy chrześcijan staje się Apostołem Narodów. Obydwaj kończą życie męczeństwem w Rzymie. Poprzez nich Bóg dał Kościołowi «zaczątek wiary» (por. kolekta z Mszy św. ku ich czci). Papież powołuje się na autorytet tych dwóch «filarów Kościoła», kiedy w oficjalnych dokumentach sięga do źródła Tradycji, którym jest słowo Boże zachowane i przekazane przez apostołów. Wsłuchując się uważnie w to słowo, wspólnota kościelna wzrasta w miłości razem z papieżem, biskupem oraz całym duchowieństwem, (por. II Modlitwa Eucharystyczna). Św. Jan Paweł II
