W świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie, aktu beatyfikacji kard. Stefana Wyszyńskiego i Matki Elżbiety Róży Czackiej dokonał z upoważnienia papieża Franciszka kard. Marcello Semeraro.

 

W tak doniosłym dniu, jaki dziś przeżywamy, jakim to wydarzeniem jest beatyfikacja Stefana kard. Wyszyńskiego, wypada wspomnieć, a raczej po raz kolejny przypomnieć „wągrowieckie ślady Prymasa Tysiąclecia”, które publikowałem przed 20.laty na łamach „Słowa z Klasztoru” – wówczas „Kwartalnika Parafialnego Oddziału Akcji Katolickiej” – działającego przy naszej parafii /nr 6 z 15 sierpnia 2001 r./. Pisałem wówczas m.in.: Wielu z wągrowczan pamięta jeszcze zapewne wydarzenia z dnia 27 maja 1973 r., kiedy to Prymas Stefan Wyszyński w towarzystwie m.in. Metropolity Krakowskiego kard. Karola Wojtyły, dokonał poświecenia pomnika ks. Jakuba Wujka na dziedzińcu wągrowieckiej fary. Działo się to w dniach odbywanego w Wągrowcu XI Kongresu Biblistów Polskich. Świadkiem tego wydarzenia mógł być każdy, kto tylko zechciał. Szerszemu ogółowi społeczeństwa nie są znane fakty, które towarzyszyły otwarciu w Wągrowcu Domu Księży Zasłużonych w pomieszczeniach klasztoru, i roli, jaką w tym odegrał ks. Prymas Stefan Wyszyński. To właśnie On, dekretem z dnia 23 kwietnia 1968 r. utworzył Dom Księży Zasłużonych im. ks. Jakuba Wujka. Na pierwszego dyrektora powołano proboszcza parafii p.w. Wniebowzięcia NMP, ks. mgra Alfonsa Billerta, który pełnił te obowiązki do września 1958 r. Kolejnymi dyrektorami byli: ks. Zenon Willa, ks. Ludwik Mielcarek, ks. Stanisław Borowiak. Ks. Prymas nie ograniczył swej roli do wydania dekretu o utworzeniu Domu. Zawsze żywo interesował się jego losami, jak i dbał o przebywających w nim księży emerytów. W dniu 12 marca 1969 r., zwiedzając Dom, ks. Prymas powiedział: „Największą radością po odbudowującej się katedrze jest dla nas Wągrowiec. Dużo słyszałem o Domu Zasłużonych Kapłanów, ale to, co zobaczyłem, przewyższa moje pojęcie”. Dał temu wyraz wpisując się do księgi gości: „Drogiemu ks. Proboszczowi i Dyrektorowi Domu Księży im. ks. Jakuba Wujka, za cierpliwą i wytrwałą pracę w Rodzinie Parafialnej i w Rodzinie Kapłańskiej naszych zasłużonych Braci, całym sercem błogosławię”. W dniu 11 września 1969 r. ks. Prymas poświęcił kaplicę Domu p.w. MB Częstochowskiej. Wówczas to mówił, że „największą jego troską jest takie urządzenie wągrowieckiego Domu, żeby księżom emerytom niczego w nim nie brakowało”. Do tej kaplicy przekazał w dniu 10 października 1969 r. dar w postaci wiernej kopii cudownego obrazu NMP z dedykacją: „Dar dla kaplicy Domu Księży Zasłużonych im. ks. J. Wujka”, który przywiózł do Wągrowca ks. bp Jan Czerniak. Ks. Prymas nie zapominał o księżach emerytach przy okazji świąt, przekazując życzenia przez biskupów (bp Jan Czerniak). Ks. Prymas przyjmował na audiencji w Gnieźnie dyrektora Domu ks. Z. Willę wielokrotnie. W dniu 19 maja 1971 r. ks. Prymas gości w Wągrowcu, interesując się postępem prac budowlanych i modernizacyjnych, złożył wizytę wszystkim księżom emerytom i spożył z nimi wspólną wieczerzę. W trakcie wizyty towarzyszył Prymasowi m.in. ks. dr J. Glemp. W dniu 27 maja 1973 r. ks. Prymas poświęcił Dom Księży Zasłużonych. Do licznie zebranych uczestników uroczystości docierają słowa Zwierzchnika Kościoła Rzymskokatolickiego w Polsce: „Wszechmogący, Wieczny Boże, który okiem najgłębszej ojcowskiej troskliwości ogarniasz wszystko na ziemi i dbasz, aby każde z Twych stworzeń znalazło swoje schronienie w czasie burzy i w czas pogody. Błagamy Ciebie z synowską pokorą, abyś pobłogosławił i poświęcić raczył ten dom, który ma stać się mieszkaniem dla tych sług Twoich, co w trudzie kapłańskiego posługiwania spędzili swój wiek młodzieńczy i męski, a teraz zasłużeni w pracy dla Twego na ziemi Królestwa, a w nim mają odnaleźć odpoczynek pogodny i wytchnienie radosne. Spraw Panie, błagamy, by dni w nim słoneczne, rozjaśnione blaskiem Twej łaski i pięknem ludzkiej dobroci, która łagodzi przykrość chorób i cierpień, i sprawia, że serce człowiecze wieczną zachowa młodość. Spraw Panie, błagamy, by wszyscy ci, którzy pełnią w tym domu posługę braterskiej chrześcijańskiej miłości, odnajdywali najgłębsze wartości swej pracy i nieprzerwanie doznawali Twej pomocy. Niechaj Panie, którego mieszkaniem są niebiosa i ziemia, ten dom, który dzisiaj pełni ufności i wdzięczności wobec Ciebie święcimy, zawsze będzie miejscem, na którym spoczywa oko Twej Opatrzności, gdzie Ty mieszkasz, gdzie święci Twoi przebywają aniołowie, gdzie znakiem Twej obecności jest uśmiech na ludzkich twarzach. Przez Chrystusa Pana naszego !”. Dom Księży Zasłużonych funkcjonował w Wągrowcu do maja 1997 r. Z tym terminem, księża emeryci zostali przeniesieni do Domu Księży Emerytów do Gniezna. W dniu 7 czerwca 2001 r. rozpoczęła się część procesu beatyfikacyjnego kard. Stefana Wyszyńskiego. Rozpoczęła się zatem oficjalna droga do świętości, której będziemy z uwagą towarzyszyć. Wniosek do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych Stolicy Apostolskiej podpisał Prymas Polski kard. Józef Glemp (na przełomie 1957/58 prefekt parafii klasztornej w Wągrowcu). Możemy dzisiaj stwierdzić, że w wągrowieckim klasztorze skrzyżowały się w pewien sposób drogi życiowe Wielkich Polaków: księży Wujka, Wyszyńskiego, Wojtyły i Glempa. Przechodząc ul. Klasztorną, szczególnie na odcinku od fary do klasztoru – my dzisiaj – winniśmy zawsze pamiętać, że przed laty kroczyli tu znamienici Polacy, a także święci i błogosławieni. To te fakty w sposób szczególny ubogacają historię wągrowieckiego kościoła.

Janusz Marczewski