List pasterski arcybiskupa Wojciecha Polaka, prymasa Polski, na Adwent 2017 r.

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!

Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i od Pana Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym!
Tymi słowami zaczerpniętymi z usłyszanego przed chwilą Listu św. Pawła do Koryntian pragnę Was wszystkich serdecznie pozdrowić. Wchodzimy w Adwent i rozpoczynamy nowy rok liturgiczny i duszpasterski. W tym czasie nasze myśli częściej wybiegają ku Świętom Bożego Narodzenia, niż zatrzymują się na przeżywaniu Adwentu. Jednak Adwent wciąż otwiera przed nami dużo szerszą perspektywę. Z Izajaszem więc wołamy: Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił (Iz 63,19). Prorok, nawiązując do objawienia się Boga, które dokonało się na Synaju doskonale wie, że to, które ma nastąpić, będzie zupełnie inne i przewyższy wszystko, co do tej pory się wydarzyło. Przychodzący w Chrystusie Bóg postanowił bowiem zjednoczyć się z każdym człowiekiem, zbawić go, odkupić i dać mu nowe życie. Jest to życie w mocy Ducha Świętego, którego zesłanie było spełnieniem obietnicy Ojca (por. Dz 1,4). Taki jest właśnie sens Adwentu: czuwać i oczekiwać na spełnienie obietnicy Ojca. To wypełnienie obietnicy dokonało się w tajemnicy przyjścia na świat Syna Bożego, Jezusa, który spełniwszy swoją misję mówi: Weźmijcie Ducha Świętego (J 20,22). W ten sposób jesteśmy napełnieni mocą z wysoka (Łk 24,49), Jego mocą, jesteśmy napełnieni Duchem Świętym.

1. Wychodzisz naprzeciw tych, co pamiętają o Twych drogach
Naszą odpowiedzią na napełnienie nas Duchem Świętym jest życie zgodne z otrzymanym darem i powołaniem. Duch Święty jest tym, który pozwala nam rozeznawać drogę i we właściwy sposób odczytywać znaki, które daje nam Bóg. Dlatego w nowym roku liturgicznym i duszpasterskim chcemy, wraz z całym Kościołem w Polsce, otworzyć się na dar Ducha Świętego. Napełnieni Duchem Świętym, przeżywamy na nowo Jego obecność, żeby nie tylko w Święta Bożego Narodzenia, ale w ciągu całego roku, w naszym życiu osobistym, rodzinnym i społecznym, w miejscach pracy i odpoczynku, radości i cierpienia, wciąż doświadczać Jego ożywiającej mocy. Ważnym jest – mówił św. Jan Paweł II – ponowne odkrycie Ducha jako Tego, który w toku dziejów buduje królestwo Boże i przygotowuje jego ostateczne objawienie w Jezusie Chrystusie, działając ożywczo we wnętrzu człowieka i sprawiając, że w codziennym ludzkim doświadczeniu kiełkują już ziarna ostatecznego zbawienia, które nastąpi na końcu czasów (TMA 45). Ponownie odkrywać Ducha Świętego i w codziennym doświadczeniu zauważać kiełkujące ziarna zbawienia, to nasze konkretne zadanie. Podejmując je będziemy podobni do owych sług, którym właściciel powierzył troskę o swój dom. Wyznaczył im przy tym określone zadania. Jak ewangelijni słudzy, tak również i my otrzymujemy dziś w zarząd wielki dar – dar czasu, który jest przed nami. Podobnie, jak ewangelijny dom nie był własnością sług, tak i czas nie jest nasz, lecz Pana. Nie możemy go przyśpieszyć, ani zatrzymać. Możemy go jednak dobrze wykorzystać, stosownie do powołania i talentów, które otrzymaliśmy.
Prosząc o dar Ducha Świętego z ufnością patrzymy w przyszłość. Nowy rok liturgiczny i duszpasterski obfitować będzie w różne, ważne wydarzenia. W październiku przyszłego roku odbędzie się w Rzymie Synod Biskupów poświęcony młodzieży: Młodzież, wiara i rozeznanie powołania. W Kościele w Polsce przeżywać będziemy Rok św. Stanisława Kostki, ogłoszony z okazji 450. rocznicy jego śmierci. Obchodzić będziemy 100. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości, odczytując także rolę Kościoła w tym wydarzeniu, a zwłaszcza pierwszych prymasów odrodzonej Polski: kardynała Edmunda Dalbora oraz Augusta Hlonda, modląc się o rychłe zakończenie jego procesu beatyfikacyjnego. Ważnym wydarzeniem będzie kolejny XI Zjazd Gnieźnieński, który, jako ekumeniczne spotkanie, będzie okazją do refleksji nad wolnością i źródłami nadziei dla Polski i Europy.

2. Uważajcie i czuwajcie
Przez minione cztery lata, w naszym programie duszpasterskim prowadziliśmy refleksję nad tajemnicą chrztu świętego i konsekwencjami wynikającymi z jego przyjęcia. Treścią kolejnego roku duszpasterskiego ma być odkrycie i przyjęcie na nowo Ducha Świętego i Jego darów, które otrzymujemy w sakramencie bierzmowania. Celem programu jest zatem „odkrycie Osoby Ducha Świętego, otwarcie się na Jego działanie oraz refleksja nad sakramentem bierzmowania i jego skutkami. Jeszcze wielu osobom ochrzczonym brakuje głębszej świadomości przyjętego sakramentu bierzmowania i obowiązku chrześcijańskiego świadectwa na miarę udzielonego im daru Bożego Ducha. Pierwszy rok realizacji nowego programu duszpasterskiego będzie przebiegał pod hasłem: «Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym» (por. Dz 2,4)” (Program duszpasterski. z. I, s. 8). Wydane wiosną tego roku Wskazania Konferencji Episkopatu Polski dotyczące przygotowania młodzieży do przyjęcia sakramentu bierzmowania stały się podstawą do rozpoczęcia w naszej archidiecezji prac nad odnową przygotowania do przyjęcia tego sakramentu. Posługując się obrazem użytym przez papieża Franciszka możemy powiedzieć, że sakrament bierzmowania, to swoiste wciągnięcie żagli na maszt łodzi, którą do tej pory płynęliśmy. Żagiel jest tym, co sprawia, że przemieszcza się ona i płynie po wodach naprzód, a Duch Święty jest wiatrem, który ten żagiel napełnia.

3. Panie, Tyś naszym ojcem: myśmy gliną, a Ty naszym twórcą
Wielokrotnie słyszeliśmy dziś wezwanie do czujności. Bycie czujnym i uważnym nie paraliżuje jednak naszej codzienności. Pomaga nam w jej przeżywaniu, w nadziei na spotkanie z tym, który jest naszym Ojcem. Takiego spojrzenia na Boga uczy nas Duch Święty. Albowiem wszyscy ci – jak mówi św. Paweł – których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: Abba, Ojcze! (Rz 8,14-15). Dlatego z wiarą, nadzieją i pokojem w sercu wejdźmy wszyscy w ten nowy czas. Ojciec bowiem wspiera tych, którzy mu ufają (por. Iz 64,3-4). Niech rozpoczynający się Adwent, a także nowy rok liturgiczny i duszpasterski, przepełniony łaską i mocą Ducha Świętego, stanie się drogą do radosnego spotkania z Nowonarodzonym oraz pozwoli nam przyjąć dar Jego zbawczej obecności w Duchu Święty. Upraszając więc w modlitwie dla was wszystkich: kapłanów i osób konsekrowanych, małżonków i rodzin, osób samotnych, dzieci i młodzieży darów i owoców Ducha Świętego potrzebnych w naszym codziennym życiu i powołaniu, proszę was również o modlitwę za mnie. A na dobre przeżycie Adwentu i radości Bożego Narodzenia wszystkim z serca błogosławię: w imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego.

† Wojciech Polak
Arcybiskup Metropolita Gnieźnieński
Prymas Polski