Pokłon ci w sercu i w wierze
Bogurodzico Dziewico,
Co, jak ci barscy rycerze
Szablą zorane masz lico!
W zwierciadle też ich pancerzy
Twarz Twoja śniada odbija,
Twe imię hasłem do boju
Bogarodzica Maryja!
Czyż raz pod płaszcz Twój z purpury
Chroniłaś sługi swe wierne?
Z bram Wilna i Jasnej Góry
Twe lico lśni miłosiernie.
Tyś ziemi naszej Królową,
Potężną Polski strażnicą.
W Tobie wcielone jest Słowo,
Bogarodzico-Dziewico!
Zaledwie z dziejów potopu
Polska podniosła się nawa,
W triumfie do niebios stropu
Biła Maryjo Twa sława.
Na skrzydłach wiatru niesiona,
Szła pieśń nad polską ziemicą:
Maryjo, Matko zwolona,
Bogarodzico-Dziewico!
A potem księżyc dwurogi
Tobie, Maryjo, na starcie
Rzuciła Polska pod nogi,
Byś dla stóp miała oparcie.
I byłaś Gwiazdo Zaranna
Nad minaretów iglicą,
Hosanna Tobie! Hosanna,
Bogarodzico-Dziewico!
Dziś z wyżyn Twoich ołtarzy
Spójrz Matko na nasze rany,
Na łzy tych licznych nędzarzy,
Na lud ten Tobie poddany!
Wszak chram Twój – to Polska cała;
Pierś ludu – to Twa stolica,
Niepokalana i biała,
Bogarodzica, Dziewica!
Władysław Bełza
1847-1913
