Dałem Mu cały mój smutek,
a On mi dał całą swoją radość.
Dałem Mu całą moją udrękę,
a On mi dał cały swój pokój.
Śpiewaj, moja duszo, całą swą radość.
Dałem Mu całe moje cierpienie,
a On mi dał całe swoje szczęście.
Dałem Mu cały mój lęk,
a On mi dał całą swoją pogodę.
Śpiewaj, moja duszo, całą swą radość.
Dałem Mu całą moją pychę,
a On mi dał całą swoją pokorę.
Dałem Mu całą moją zaborczość,
a On mi dał całą swoją dobroć.
Śpiewaj, moja duszo, całą swą radość.
I tak jak w Kanie za dużo było wina…
I tak jak w rozmnożeniu za dużo było chleba…
I tak jak w Tyberiadzie za dużo było ryb,
że aż się sieci rwały…
Boże, kiedy Ty dajesz,
dajesz zawsze wszystkiego za dużo.
Podziwiam Twoją hojność.
Jacques Lebreton
Niewidomy, po amputacji obu rąk, umie dziękować za wszystko.
