Przyjdź, Duchu Ojca i Syna.
Przyjdź, Duchu miłości.
Przyjdź, Duchu dziecięctwa i pokoju,
zaufania i radości.
Przyjdź, utajona radości,
która jaśniejesz przez łzy świata.
Przyjdź, Życie mocniejsze niż śmierci tu na ziemi.
Przyjdź, Ojcze ubogich i Obrońco uciśnionych.
Przyjdź, Światłości odwiecznej Prawdy
i Miłości rozlana w naszych sercach.
Niczym nie możemy Cię zmusić ani skrępować,
ale w tym właśnie jest nasza ufność.
Przyjdź, więc i odnów, i rozszerz
Twoje odwiedziny w nas samych.
W Tobie pokładamy całą naszą nadzieję.
Ciebie miłujemy,
bo Ty sam jesteś Miłością.
W Tobie Boga mamy Ojcem,
bo w głębi nas Ty wołasz:
„Abba, Ojcze ukochany!”
Pozostań w nas, nie opuszczaj nas
ani w twardej walce życia,
ani w godzinie, gdy dobiegniemy do kresu,
i kiedy zostaniemy sami, ale z Tobą.
Przyjdź, Duchu Święty. Amen.
Zob. Mały rok kościelny, Kraków 1988, s. 121
