Papież († 335)Wspomnienie 31 grudnia
To był jeden z dłuższych pontyfikatów w dziejach Kościoła, a na pewno pierwszy z nich. Sylwester został biskupem Rzymu niewiele po edykcie mediolańskim (313 r.) i za najważniejszą uznał troskę o piękno liturgii. Może dlatego, że jego ojciec podczas prześladowań, kiedy niszczono księgi liturgiczne i Pismo Święte, z narażeniem życia przechowywał je w swoim domu. Tym samym papież wyrósł w rodzinie troszczącej się o liturgię i świadomej jej znaczenia. Za jego pontyfikatu m.in. uznano niedzielę za święto państwowe, a więc dzień wolny od pracy, oraz powstały pierwsze kościoły. Sam Sylwester dokonał poświęcenia dwóch najważniejszych: Bazyliki św. Jana na Lateranie (a więc swego kościoła katedralnego) oraz Bazyliki św. Piotra. Obie ufundował cesarz Konstantyn. Zresztą zgodnie z legendą to właśnie św. Sylwester miał nawrócić matkę cesarza, św. Helenę, a tym samym zapoczątkować ciąg wydarzeń, które ostatecznie doprowadziły do uznania chrześcijaństwa za religię państwową. A także, sprawa niebagatelna, zakończenia prześladowań. Przez 21 lat pontyfikatu Sylwestra Kościół odnalazł się w nowej sytuacji, jego liturgia zaczęła nabierać konkretnych i bardzo pięknych form oraz zaczęła się kształtować doktryna – w 325 r. odbył się pierwszy sobór powszechny, w Nicei. Był to zdecydowanie błogosławiony czas i błogosławiony papież.
Święty Sylwestrze, uproś nam umiejętność cierpliwej pracy i radości z jej owoców!
