Zakonnica, założycielka zgromadzenia († 15 maja 1961)
Róża Czacka (ur. 1876) była hrabianką z Kresów. Od dzieciństwa miała problemy ze wzrokiem i, mimo intensywnego leczenia, w wieku 22 lat straciła go całkowicie. Nauczyła się alfabetu Braille’a i, podróżując po Europie, poznała najnowsze osiągnięcia w zakresie opieki nad niewidomymi. Z tą wiedzą założyła Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi, dzięki któremu w Warszawie powstały dla niewidomych: ochronka, szkoła powszechna, warsztaty, biblioteka oraz tzw. patronat, obejmujący opieką dorosłych niewidomych i ich rodziny. W 1917 r. złożyła śluby wieczyste III Zakonu św. Franciszka, przyjmując imię siostry Elżbiety. Wkrótce powołała – z poparciem nuncjusza, przyszłego papieża Piusa XI – franciszkanki służebnice Krzyża, zgromadzenie, którego celem jest wynagradzanie Bogu za duchową ślepotę świata i opieka nad niewidomymi. W 1922 r. rozpoczęła w Laskach budowę nowoczesnego zakładu, w którym niewidomi otrzymują wykształcenie, przygotowujące ich do samodzielnego życia. Mówiła: „Dzieło to z Boga jest i dla Boga – innej racji bytu nie ma”. Dzięki niej Laski stały się miejscem integracji niewidomych ze zdrowymi oraz ośrodkiem duchowości franciszkańskiej, przyciągającym także osoby poszukujące światła duchowego, w czasie wojny zaś – szpitalem powstańczym, w którym nie odmówiono pomocy również rannym Niemcom. Jej proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1987 r.
Miłosierny Ojcze, przez wstawiennictwo Twojej Służebnicy, matki Elżbiety Róży Czackiej, ulecz mnie z duchowej ślepoty.
