Męczennik († ok. 165)Wspomnienie 1 czerwca
Justyn urodził się około 100 r. we Flavia Neapolis (dawne Sychem) w Samarii. W młodości rozpoczął poszukiwanie prawdy, uwieńczone poznaniem fascynującej filozofii Platona. „Wyobraziłem sobie, że jestem mędrcem” — napisał później. Mniej więcej w tym samym czasie trzydziestokilkuletni Justyn napotkał na brzegu morza tajemniczą postać, „godnego szacunku starca o łagodnym i czcigodnym obliczu”. Starzec wprowadził Justyna w mądrość proroków — ludzi, którzy otrzymywali mądrość od samego Boga. Starzec poprosił Justyna, żeby „modlił się przede wszystkie o to, by otworzyły się przed nim bramy światłości”. Modlitwa została szybko wysłuchana. „W mojej duszy od razu rozpalił się płomień i pochłonęła mnie miłość do proroków oraz ludzi będących przyjaciółmi Chrystusa” — napisał Justyn. Odtąd żył jako filozof chrześcijański, broniąc wiary w dialogu z przedstawicielami filozofii greckiej i judaizmu. Ostatecznie wyruszył do Rzymu, gdzie założył szkołę filozoficzną. Ułożył kilka dzieł, w tym dwie „Apologie” oraz „Dialog z Żydem Tryfonem”, w którym opowiedział także historię swego nawrócenia. Około 165 r., za panowania Marka Aureliusza, publiczne świadectwo Justyna wciągnęło go w konflikt z władzami. Mając prawie 70 lat, został ścięty wraz z sześcioma innymi chrześcijanami za odmowę złożenia hołdu rzymskim bogom.
Odwieczny Ojcze, przez wstawiennictwo św. Justyna zbliż mnie do ludzi będących przyjaciółmi Chrystusa.
