W środę 16 października 2002 r., gdy Jan Paweł II rozpoczynał dwudziesty piąty rok pontyfikatu, na placu św. Piotra zebrało się kilkadziesiąt tysięcy pielgrzymów, aby wyrazić mu wdzięczność za posługę miłości Kościołowi i światu. «Dziękuję wszystkim tu obecnym — powiedział Papież — oraz tym, którzy są ze mną zjednoczeni duchowo w tym szczególnym dniu. Dziękuję za życzliwość, a zwłaszcza za zapewnienie o stałym wsparciu modlitewnym». W katechezie Ojciec Święty mówił o nowym Liście apostolskim «Rosarium Virginis Mariae», dokumencie, który podpisał podczas tej audiencji. Wyraził nadzieję, że ogłoszony przez niego Rok Różańca «przyniesie błogosławione owoce w sercach wszystkich, odnowi i umocni działanie łaski Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 i stanie się źródłem pokoju dla świata».
1. Podczas mojej ostatniej podróży do Polski modliłem się do Matki Bożej następującymi słowami: «Matko Najświętsza, (…) wypraszaj także i mnie siły ciała i ducha, abym wypełnił do końca misję, którą mi zlecił Zmartwychwstały. Tobie oddaję wszystkie owoce mego życia i posługi; Tobie zawierzam losy Kościoła; (…) Tobie ufam i Tobie raz jeszcze wyznaję: Totus Tuus, Maria! Totus Tuus! Amen» (Kalwaria Zebrzydowska, 19 sierpnia 2002 r.). Słowa te powtarzam dzisiaj, dziękując Bogu za 24 lata mojej posługi Kościołowi na Stolicy Piotrowej. W tym szczególnym dniu ponownie powierzam w ręce Matki Bożej życie Kościoła i tak bardzo doświadczonej ludzkości. Jej zawierzam również moją przyszłość. Składam wszystko w Jej ręce, aby z macierzyńską miłością przedstawiła to swemu Synowi, «ku chwale Jego majestatu» (Ef 1, 12).
2. Centrum naszej wiary jest Chrystus, Odkupiciel człowieka. Maryja Go nie przesłania, ani nie przesłania Jego zbawczego dzieła. Wzięta do nieba z duszą i ciałem, Ona, Dziewica, która jako pierwsza doświadczyła owoców męki i zmartwychwstania swojego Syna, prowadzi nas najpewniejszą drogą do Chrystusa, ostatecznego celu naszych działań i całej naszej egzystencji. Dlatego też, kierując w Liście apostolskim Novo millennio ineunte wezwanie Chrystusowe do całego Kościoła, by «wypłynąć na głębię», dodałem, że «w tej drodze towarzyszy nam Najświętsza Maryja Panna, której (…) wraz z licznymi biskupami (…) zawierzyłem trzecie tysiąclecie» (n. 58). A zachęcając wiernych do nieustannego kontemplowania oblicza Chrystusa, pragnąłem bardzo, by nauczycielką tej kontemplacji była dla wszystkich Maryja, Jego Matka.
3. Dzisiaj chciałbym wyrazić to pragnienie jeszcze bardziej dobitnie przez dwa symboliczne gesty. Za chwilę podpiszę List apostolski Rosarium Virginis Mariae. Jednocześnie, wraz z tym dokumentem, poświęconym modlitwie różańcowej, ogłaszam Rok Różańca od października 2002 r. do października 2003 r. Czynię to nie tylko dlatego, że tenże rok jest dwudziestym piątym rokiem mojego pontyfikatu, ale również dlatego, że obchodzimy 120. rocznicę encykliki Supremi apostolatus officio, którą mój czcigodny poprzednik papież Leon XIII zapoczątkował, 1 września 1883 r., publikację serii dokumentów poświęconych właśnie różańcowi. Jest jeszcze jeden powód: w dziejach Wielkich Jubileuszy istniał dobry zwyczaj, że po Roku Jubileuszowym poświęconym Chrystusowi i dziełu Odkupienia ogłaszano rok ku czci Maryi, niejako przyzywając Jej pomocy, by otrzymane łaski przynosiły owoce.
4. Czyż modlitwa różańcowa nie jest najlepszym środkiem, pomocnym w realizowaniu tego wymagającego, ale niezwykle owocnego zadania kontemplacji wraz z Maryją oblicza Chrystusa? Musimy jednak ponownie odkryć mistyczną głębię zawierającą się w prostocie tej modlitwy, tak bardzo drogiej tradycji ludowej. Ta modlitwa maryjna jest bowiem, ze względu na swą strukturę, przede wszystkim medytacją tajemnic życia i dzieła Chrystusa. Powtarzając wezwanie Ave Maria («Zdrowaś Maryjo»), możemy rozważać najważniejsze wydarzenia misji Syna Bożego na ziemi, które zostały nam przekazane przez Ewangelię oraz przez Tradycję. W Liście apostolskim Rosarium Virginis Mariae zaproponowałem dodanie pięciu nowych tajemnic do już istniejących i rozważanych w różańcu i nazwałem je «tajemnicami światła», aby tego rodzaju synteza Ewangelii była pełniejsza i bardziej inspirująca. Dotyczą one publicznego życia Zbawiciela, od chrztu w Jordanie aż do początku męki. Propozycja ta ma na celu ubogacenie treści różańca, aby odmawiający go z pobożnością, a nie mechanicznie, mogli jeszcze bardziej wnikać w orędzie Dobrej Nowiny i coraz doskonalej upodabniać swoje życie do życia Chrystusa.
5. Dziękuję wszystkim tu obecnym oraz tym, którzy są ze mną zjednoczeni duchowo w tym szczególnym dniu. Dziękuję za życzliwość, a zwłaszcza za zapewnienie o stałym wsparciu modlitewnym. Powierzam ten dokument na temat różańca świętego pasterzom oraz wiernym całego świata. Rok Różańca Świętego, który będziemy wspólnie przeżywać, z pewnością przyniesie błogosławione owoce w sercach wszystkich, odnowi i umocni działanie łaski Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 i stanie się źródłem pokoju dla świata.
Maryja, Królowa Różańca Świętego, którą widzimy tutaj przedstawioną na pięknym obrazie czczonym w Pompejach, niech prowadzi dzieci Kościoła do pełni zjednoczenia z Chrystusem w Jego chwale!
Do Polaków uczestniczących w audiencji generalnej:
Serdecznie pozdrawiam pielgrzymów z Polski. Dzisiejsza katecheza była poświęcona modlitwie różańcowej. Wiąże się to z publikacją nowego Listu apostolskiego Rosarium Virginis Mariae, który przed chwilą podpisałem i przekazuję pasterzom i wiernym całego Kościoła. Wraz z tym listem, w całości poświęconym różańcowi, ogłaszam rok od października 2002 do października 2003 Rokiem Różańca. Będzie to niejako maryjne przedłużenie Wielkiego Jubileuszu.
Dziękuję wam tu obecnym i wszystkim, którzy w tym dniu w sposób szczególny jednoczą się ze mną we wspólnym dziękczynieniu za dwadzieścia cztery lata mojego posługiwania Kościołowi na Stolicy św. Piotra. Wdzięczny jestem za życzliwość, zwłaszcza za modlitewne wsparcie. Proszę, abyście nadal wspierali mnie przez modlitwę różańcową. Niech Rok Różańca, który wspólnie będziemy przeżywać, przynosi dobre owoce w sercach wszystkich. Niech wam Bóg błogosławi!
Św. Jan Paweł II
