Jeśli rodzinie uda się skoncentrować na Chrystusie, będzie On jednoczył i oświetlał całe życie rodzinne. Smutki i problemy przeżywa się w łączności z krzyżem Pana, a Jego objęcia pozwalają przetrwać najtrudniejsze momenty. W gorzkich dniach rodzinie pozostaje jedność z opuszczonym Jezusem, która może zapobiec rozbiciu. Rodziny osiągają stopniowo „z pomocą łaski Ducha Świętego, swoją świętość poprzez życie małżeńskie, uczestnicząc także w tajemnicy krzyża Chrystusa, który przekształca trudności i cierpienia w ofiarę miłości”. Z drugiej strony, momenty radości, odpoczynku czy świętowania, a także seksualności, są przeżywane jako udział w pełni Jego zmartwychwstania. Małżonkowie poprzez różne codzienne gesty nadają formę tej „przestrzeni teologalnej, w której można doświadczyć mistycznej obecności zmartwychwstałego Pana”. Modlitwa w rodzinie jest uprzywilejowanym środkiem wyrażania i wzmacniania tej „wielkanocnej wiary”. Każdego dnia można znaleźć parę minut, by staną w jedności przed żywym Panem, opowiedzieć Mu o zmartwieniach, pomodlić się w intencji potrzeb rodziny, pomodlić się za kogoś, kto przeżywa trudny moment, poprosić o pomoc w okazywaniu miłości, podziękować za życie i za otrzymane dobro, poprosić Maryję Pannę, by nas strzegła, otulając matczynym płaszczem. Za pomocą prostych słów ten moment modlitwy może zdziałać wiele dobrego dla rodziny. Przejawy pobożności ludowej są skarbnicą duchowości dla wielu rodzin. Wspólna droga modlitwy osiąga swój punkt kulminacyjny we wspólnym uczestnictwie w Eucharystii, zwłaszcza w kontekście niedzielnego odpoczynku. Jezus puka do drzwi rodziny, by dzielić z nią Ucztę Eucharystyczną (zob. Ap 3, 20). Papież Franciszek, Modlitwa – oddech nowego życia.
