To nie krzyż się chwieje, to świat się chwieje i toczy – Krzyż stoi!

Kard. Stefan Wyszyński

Wieża, jako budowla wyższa od innych, umożliwiała obserwację całej okolicy, śledzenie ruchów wojsk nieprzyjacielskich w czasie oblężenia. Jedna z takich wież, górująca nad pozostałymi wieżami, zbudowana w północno-zachodniej części wzgórza Syjon, na którym rozłożone było święte miasto Jerozolima, zwała się Dawidową. Była symbolem potęgi miasta. Mieszkający w jej cieniu mogli czuć się bezpieczni. W prorockich wizjach Micheasza stała się symbolem tronu ludu izraelskiego: „A ty, Wieżo Trzody, Ostojo Córy Syjonu, do ciebie dawna władza powróci, władza królewska – do Córy Jeruzalem” (Mi 4, 8). Ta prorocza wizja wypełniła się, o czym oznajmił Maryi anioł przy zwiastowaniu: „Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca” (Łk 1, 31-33). W nowym królestwie mesjańskim będzie będzie wzniesiona nowa Jerozolima. Bezpieczeństwo Bóg zapewni, buduj ac w jej murach nową wieżę warowną – Maryję. Wyniósł Ja sam Bóg, aby ochraniała uciekających się do Niej w czas groźnych ataków zła, aby stawiała czoło żywiołom, by broniła nowego Jeruzalem, aby orientowała w sytuacjach najbardziej dramatycznych i była symbolem jedności.

LITANIA DO MARII PANNY

Łodzi z koralu,
Serc Przewoźniczko
Ponad głębiną,
Kładko cedrowa
W nas przerzucona –
Przenieś mą miłość.

Granico prosta,
Którą Bóg serca
Nasze przemierzył –
Włącz ziemie żyzne
Do ciała mego,
Co puste leży.

Dwunastodźwięczna
Cytaro, której
Struny są z nieba –
Dźwięk mowy ludzkiej
Dla ucha mego
Przywróć od nowa.

Łask Błyskawico,
Rozwiąż mi oczy,
Bym w nich obudził
Matkę i ojca,
Siostry i braci,
I wszystkich ludzi.

O, wstąp w me grzechy,
Jak w miasta judzkie,
Swoim imieniem:
Mario z Libanu!
Mario z Egiptu!
Mario z Betlehem!

Jak krzak skarlały,
Jałowiec ciemny,
Jest moja wiara,
Pozwól jej rosnąć,
Panno wysoka,
Ku niebu dalej!

Niech w Ciebie wejdzie,
Za Tobą idzie,
Przed Tobą pada –
Róża otwarta,
Lipca pogodo,
Psalmie Dawida!

Jerzy Liebert (1904-1931)