Pobłogosław, Panie, cierpiących, złamanych na duchu,
pobłogosław ciężką samotność ludzi
i brak spoczynku, i to cierpienie,
o którym nie mówi się nikomu.
Pobłogosław nędzę i niedolę ludzi,
którzy teraz właśnie umierają.
Daj im, mój Boże, dobry koniec życia.
Pobłogosław także serca pełne goryczy.
Daj ulgę cierpiącym, naucz zapomnienia i zgody tych,
których Ty pozbawiłeś tego, co im było najdroższe.
Nie pozostawiaj nikomu całej ziemi w smutku i goryczy.
Niech gdzieś zabłyśnie promyk nadziei, radości…
Pobłogosław, Panie, tych, którzy są w radości,
i miej ich w swojej pieczy.
Mnie nigdy, aż do tego dnia, do teraz,
nie wyzwoliłeś od smutku.
Ciąży mi on niekiedy bardzo.
Ale wciąż dajesz mi siłę
i mogę go z Tobą dźwigać.
Dzięki Ci, Panie!
